Blaszany bębenek / Die Blechtrommel (1979)

Blaszany bębenek to film fabularny z 1979 roku w reżyserii Volkera Schlöndorffa, na podstawie powieści Güntera Grassa o tym samym tytule. Film opowiada historię Oskara Matzeratego, chłopca, który w dniu swoich trzecich urodzin podejmuje decyzję, że nie chce już rosnąć. Jego pragnienie spełnia się w tragicznym wypadku, w którym Oskar spada ze schodów i zostaje kaleką. Od tej pory Oskar pozostaje w ciele trzylatka, co czyni go outsiderem w społeczeństwie.

Film rozpoczyna się w roku 1924 w Gdańsku, gdzie Oskar rodzi się w rodzinie niemieckiego kupca Alfreda Matzeratego i polskiej kelnerki Anny Koljaczek. Już od pierwszych chwil życia Oskar jest dzieckiem niezwykłym. Jest niezwykle inteligentny i dojrzały emocjonalnie. W dniu swoich trzecich urodzin Oskar podejmuje decyzję, że nie chce już rosnąć. Jego matka, Agnes, obiecuje mu, że spełni jego życzenie, jeśli tylko przyjmie od niej blaszany bębenek. Oskar zgadza się i od tej pory staje się nierozłączny ze swoją ulubioną zabawką.

Oskar wykorzystuje swój blaszany bębenek, aby wyrazić swój protest przeciwko zachodzącym w świecie zmianom. W miarę jak dorasta, staje się świadkiem coraz bardziej absurdalnych i brutalnych wydarzeń, takich jak dojście do władzy nazistów, II wojna światowa czy zimna wojna. Oskar nie może pogodzić się z tym, co widzi i słyszy. Jego krzyk, wywoływany przez bębenek, staje się symbolem jego niezgody na świat dorosłych.

Oskar to postać tragiczna. Choć jest inteligentny i dojrzały, to nie może znaleźć swojego miejsca w świecie. Jest wyobcowany i niezrozumiany przez innych. Jego krzyk jest jedynie wyrazem jego rozpaczy i bezradności.

Film Blaszany bębenek to dzieło o złożonej wymowie. Jest to zarówno satyra na absurdy świata dorosłych, jak i opowieść o samotności i wyobcowaniu. Film jest również poruszającym obrazem wojny i jej wpływu na psychikę człowieka.

Analiza filmowa

Film Blaszany bębenek jest dziełem o bogatej warstwie wizualnej. Reżyser Volker Schlöndorff wykorzystuje środki wyrazu filmowego, aby stworzyć niepowtarzalny klimat filmu.

Ważnym elementem filmu jest jego kolorystyka. Film jest utrzymany w stonowanych barwach, które podkreślają melancholijny nastrój filmu. Dominują odcienie szarości, błękitu i zieleni. Takie kolorystyka nadaje filmowi atmosferę tajemniczości i niepokoju.

Reżyser wykorzystuje także efekty specjalne, aby podkreślić surrealistyczny charakter filmu. W jednej ze scen Oskar ucieka przed nazistami, skacząc po dachach domów. Scenę tę zrealizowano za pomocą animacji poklatkowej.

Interpretacja filmu

Film Blaszany bębenek można interpretować na wiele sposobów. Jedną z interpretacji jest ta, że film jest metaforą dorastania. Oskar, który nie chce rosnąć, jest symbolem dziecka, które nie chce akceptować dorosłego świata.

Inną interpretacją jest ta, że film jest opowieścią o samotności i wyobcowaniu. Oskar jest postacią, która nie może znaleźć swojego miejsca w świecie. Jest wyobcowany i niezrozumiany przez innych.

Jeszcze inną interpretacją jest ta, że film jest satyrą na absurdy świata dorosłych. Oskar, swoim krzykiem, wyraża swój protest przeciwko zachodzącym w świecie zmianom.

Ocena filmu

Film Blaszany bębenek to dzieło wybitne, które wywarło ogromny wpływ na światową kinematografię. Film otrzymał wiele nagród, w tym Złotą Palmę na festiwalu filmowym w Cannes.

Film jest dziełem o bogatej warstwie wizualnej i emocjonalnej. Jest to film, który porusza i skłania do refleksji.