Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy (2015)

W kuluarach lat 50. ubiegłego wieku, gdzie jazz stanowił pulsujące serce kultury, rozwija się niezwykła opowieść, przenosząca nas na muzyczną scenę pełną emocji i miłosnych intryg. „Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy”, to filmowy poemat jazzowy, który odsłania nam historię Fabiana – powracającego z emigracji jazzmana, utalentowanego puzonisty i arcytancerza. Wraz z grupą nietuzinkowych melomanów decyduje się zawiązać swingowy big-band, zaskakując publiczność niekonwencjonalnym brzmieniem.

Maciej Stuhr, w roli głównej postaci, przywraca do życia Fabiana – bohatera o wielowymiarowej duszy, emigranta wojennego, który pragnie nadać ton nowej, niezależnej scenie muzycznej w Polsce. Film emanuje rytmem lat 50., gdzie jazz staje się nie tylko symbolem wolności, ale również formą artystycznego wyrazu.

W centrum narracji króluje Modesta, w wykonaniu utalentowanej Natalii Rybickiej. To ona zostaje gwiazdą zespołu, wokalistką o niespotykanym talencie i charyzmie. Wpływając na Fabiana swoim wdziękiem, szybko staje się obiektem jego westchnień. Ich wspólne pasje muzyczne przekształcają się w burzliwy romans, a „Władca i Władczyni swingu” wyruszają w muzyczną podróż po Polsce, zdobywając serca publiczności i wkraczając na tło hollywoodzkiego marzenia.

Jednak, jak często bywa w miłosnych historiach, przeznaczenie nie zawsze układa się łaskawie. Pewnego dnia Modesta niespodziewanie znika, a uczucie Fabiana poddawane jest nieoczekiwanemu sprawdzianowi. To, co początkowo miało być opowieścią o jazzowym rytmie i miłosnych uniesieniach, nieoczekiwanie przekształca się w intrygujący thriller szpiegowski. Marzenia o wolności, tęsknota za Zachodem i dążenie do spełnienia wprowadzają dodatkowy poziom do filmowej opowieści, nadając jej nieprzewidywalną głębię.

Janusz Majewski, reżyser o ugruntowanej renomie, sprytnie splata wątki muzycznego show, romantycznego dramatu i szpiegowskiego trzymającego w napięciu. Tło stanowi nie tylko świat jazzu, ale także społeczeństwo Polski przełomu lat 50. i 60. XX wieku. Wirtuozeria scenografii, bogactwo kostiumologii oraz dynamiczna reżyseria przenoszą widza w magiczny czas, gdy marzenia o wolności i sztuka stanowiły integralną część życia.

Maciej Stuhr wciela się doskonale w postać Fabiana, oddając energię i pasję postaci. Jego zgrane interakcje z Natalią Rybicką, w roli Modesty, emanują chemią, przyciągając widza do ekranu. Rybicka w sposób ujmujący wciela się w postać tajemniczej wokalistki, dodając filmowi nie tylko muzycznej harmonii, lecz również emocjonalnego napięcia.

„Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy” to nie tylko muzyczna podróż, lecz również opowieść o poszukiwaniu tożsamości, marzeniach i trudnościach życiowych. Majewski stawia pytania o koszt wolności, miłości i artystycznej pasji w czasach, gdy Polska przeżywała kulturową transformację. Fabian i Modesta to bohaterowie podróży do serca ludzkich emocji, pełnej nieprzewidywalnych zwrotów akcji, które trzymają widza w napięciu aż do ostatnich chwil.

Warto podkreślić, że oprócz znakomitej obsady i reżyserii, film wyróżnia się także doskonałą ścieżką dźwiękową. Jazzowe dźwięki, utrzymane w estetyce lat 50., doskonale wpisują się w narrację, nadając dodatkowy smaczek filmowej opowieści. Muzyczne aranżacje tworzą niepowtarzalny klimat, przenosząc widza do czasów, gdy muzyka była nie tylko sztuką, ale również wyrazem wolności i buntu.

„Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy” to film, który porusza, bawi i skłania do refleksji. Janusz Majewski, mistrzowsko ukazując historię z różnych perspektyw, przenosi nas w świat jazzowych dźwięków, miłosnych uniesień i politycznych intryg. Produkcja ta zachwyca zarówno wizualnie, jak i głębokim przekazem, pozostawiając widza z zastanawiającym się spojrzeniem na przeszłość, miłość i dążenie do wolności.