Skóra, w której żyję to hiszpański thriller psychologiczny z 2011 roku w reżyserii i według scenariusza Pedro Almodóvara. Adaptacja powieści Tarantula autorstwa Thierry Jonqueta. W rolach głównych wystąpili Antonio Banderas i Elena Anaya.
Fabuła
Akcja filmu rozgrywa się w Hiszpanii. Robert Ledgard (Antonio Banderas) jest wybitnym chirurgiem plastycznym, który od lat pracuje nad stworzeniem nowej, odpornej na wszelkiego rodzaju czynniki zewnętrzne, ludzkiej skóry. Jego celem jest uratowanie życia swojej żony, Vegi (Marisa Paredes), która w wypadku samochodowym doznała poważnych poparzeń.
12 lat po wypadku, Ledgard kończy pracę nad nową skórą. Wykorzystuje ją do przeprowadzenia eksperymentu na młodej kobiecie, Vera Cruz (Elena Anaya), która została skazana na dożywocie za zabójstwo swego męża. Ledgard trzyma Verę w zamknięciu w swoim domu, podając jej leki, które hamują jej agresję.
Wkrótce Vera zaczyna się budzić z letargu. Odkrywa, że jest więziona i że Ledgard planuje ją wykorzystać jako modelkę do swoich eksperymentów. Vera ucieka z domu Ledgarda, ale zostaje schwytana przez niego. Ledgard dowiaduje się, że Vera jest córką Vegi i mężczyzny, który ją zgwałcił.
Ledgard zmusza Verę do powrotu do domu. Vera zaczyna się do niego przywiązywać, ale jednocześnie nie ufa mu. Ledgard zdaje sobie sprawę, że Vera jest dla niego zagrożeniem, ponieważ może zdradzić jego tajemnicę.
Motywy
Skóra to film o wielu motywach, w tym o:
Interpretacje
Skóra można interpretować na wiele sposobów. Niektórzy widzowie widzą w nim historię o zemście, w której Ledgard mści się na mężczyźnie, który zgwałcił Verę. Inni widzą w nim historię o miłości, w której Ledgard i Vera zakochują się w sobie, mimo że ich relacja jest pełna napięć.
Film można również interpretować jako metaforę ludzkiej skóry, która jest symbolem tożsamości i ochrony. Ledgard próbuje stworzyć nową, idealną skórę, która ochroni go przed cierpieniem. Vera natomiast musi odnaleźć swoją prawdziwą skórę, pod którą kryje się jej prawdziwa tożsamość.
Ocena
Skóra to jeden z najlepszych filmów Almodóvara. Jest to film mroczny, ale także piękny i poruszający. Film zachwyca scenografią, kostiumami i zdjęciami. Występy Antonio Banderasa i Eleny Anya są również znakomite.
Nagrody
Skóra zdobyła wiele nagród, w tym:
Podsumowanie
Skóra to film, który zapada w pamięć. To film, który skłania do refleksji nad ludzką naturą i tożsamością.
| reżyseria | Pedro Almodóvar |
| scenariusz | Pedro Almodóvar |
| gatunek | Thriller, Psychologiczny |
| produkcja | Hiszpania |
| premiera | 19 maja 2011 (Światowa) 16 września 2011 (Polska premiera kinowa) |
| boxoffice | $30 842 353 na świecie$3 185 812 w USA$27 656 541 poza USA |
| budżet | $13 000 000 |
| na podstawie | Thierry Jonquet (powieść) |
| dystrybucja | Gutek Film |
| studio | Blue Haze Entertainment / Canal+ España / El Deseo / |
| tytuł oryg. | La Piel que habito |
| inne tytuły | The Skin I Live in Miedzynarodowe The Skin I Live In RPA |
| Aktor | Postać |
|---|---|
| Antonio Banderas | Robert Ledgard |
| Elena Anaya | Vera Cruz |
| Marisa Paredes | Marilia |
| Jan Cornet | Vicente |
| Roberto Álamo | Zeca |
| Eduard Fernández | Fulgencio |
| José Luis Gómez | Prezydent Instytutu Biotechnologii |
| Blanca Suárez | Norma Ledgard |
| Susi Sánchez | Matka Vicente |
| Bárbara Lennie | Cristina |
| Fernando Cayo | Medyk |
| Chema Ruiz | Członek Straży Obywatelskiej |
| Buika | Piosenkarka |
| Ana Mena | Norma |
| Teresa Manresa | Casilda |
| Fernando Iglesias | |
| Agustín Almodóvar | Agustín |
| Miguel Almodóvar | Syn Agustína |
| Marta R. Mahou | Instruktorka jogi w programie telewizyjnym |
| Guillermo Carbajo | Przyjaciel |
| Violaine Estérez | Koleżanka doktora Ledgarda |
| Sheyla Fariña | Przyjaciółka |
| Esther García | Prezenterka |
| Iván González Lewis | Muzyk |
| Carmen Machi | Gość weselny |
| Azahara Moyano | Chirurg plastyczny |
| David Claudio | Przyjaciel |
Skóra, w której żyję - Zwiastun nr 1 (polski)
Skóra, w której żyję - Zwiastun nr 1 (angielski)
Skóra, w której żyję - Teaser nr 2 (polski)
Skóra, w której żyję - Teaser nr 1
Skóra, w której żyję - Fragment Odwróć się (angielski)
Skóra, w której żyję - Fragment Wzięłaś pigułkę? (angielski)
Skóra, w której żyję - Fragment Jestem twoja (angielski)
Skóra, w której żyję - Relacja wideo Almodovar w Cannes o swoim nowym filmie
Skóra, w której żyję - Wywiad wideo Filmweb rozmawia z Eleną Anayą
Skóra, w której żyję / La Piel que habito (2011) to hiszpański thriller psychologiczny w reżyserii i według scenariusza Pedro Almodóvara. Adaptacja powieści Tarantula autorstwa Thierry Jonqueta. W rolach głównych wystąpili Elena Anaya i Antonio Banderas, dla którego była to pierwsza współpraca z Almodóvarem od ponad 21 lat.
Fabuła
Akcja filmu rozgrywa się w Hiszpanii. Robert Ledgard (Antonio Banderas) to wybitny chirurg plastyczny, który od lat pracuje nad stworzeniem nowej, odpornej na wszelkiego rodzaju czynniki zewnętrzne, ludzkiej skóry. Jego żona, Vera (Elena Anaya), została spalona w wypadku samochodowym 12 lat wcześniej. Robert jest przekonany, że nowa skóra pozwoli mu uratować jej życie.
W tym celu Robert porywa Vera Cruz (Elena Anaya), młodą kobietę, która została skazana za morderstwo. Wykorzystując swoje umiejętności, przeprowadza na niej serię operacji plastycznych, które mają na celu przeszczepienie jej nowej skóry.
Vera Cruz budzi się z operacji bez pamięci o swoim poprzednim życiu. Robert przedstawia jej się jako Vicente, pielęgniarz, który ma za zadanie opiekować się nią. Vera stopniowo zaczyna odzyskiwać pamięć, ale Robert stara się temu zapobiec.
Motywy
Film "Skóra, w której żyję" porusza wiele istotnych tematów, takich jak:
- Miłość: Robert Ledgard to człowiek, który jest gotów zrobić wszystko dla miłości swojej żony. Jego obsesja na punkcie stworzenia nowej skóry jest wyrazem jego głębokich uczuć do niej.
- Zemsta: Robert Ledgard nie może pogodzić się ze śmiercią swojej żony. Vera Cruz jest dla niego symbolem osoby, która ją zabiła. Pragnie zemsty na niej, ale jednocześnie nie może jej zabić, ponieważ jest nią w jakiś sposób związany.
- Tożsamość: Vera Cruz budzi się z operacji bez pamięci o swoim poprzednim życiu. Musi odnaleźć się w nowej rzeczywistości i zrozumieć, kim jest.
Krytyka
Film "Skóra, w której żyję" został pozytywnie odebrany przez krytyków. Wielu z nich uznało go za jeden z najlepszych filmów w dorobku Pedro Almodóvara.
Przyczynił się do tego m.in. świetny scenariusz, który jest pełny zwrotów akcji i zaskakujących rozwiązań. Almodóvar po raz kolejny udowodnił, że jest mistrzem psychologicznego thrillera.
Ogromne uznanie zdobyła również obsada filmu. Antonio Banderas i Elena Anaya stworzyli kreacje, które zapadają w pamięć. Banderas jest przekonujący jako obsesyjnie zakochany mężczyzna, który jest gotów zrobić wszystko dla swojej ukochanej. Anaya z kolei wciela się w postać kobiety, która próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości i zrozumieć, kim jest.
Podsumowanie
"Skóra, w której żyję" to jeden z najdojrzalszych i najbardziej poruszających filmów w dorobku Pedro Almodóvara. To mroczny i trzymający w napięciu thriller, który porusza ważne tematy, takie jak miłość, zemsta i tożsamość.
"Skóra, w której żyję" (oryg. "La Piel que habito") to fascynujące arcydzieło w reżyserii Pedro Almodóvara, hiszpańskiego mistrza kina. Film ten, zrealizowany w 2011 roku, to niezwykle intrygująca i zaskakująca opowieść, która przekracza granice konwencji i wprowadza widza w mroczny świat ludzkich obsesyjnych pragnień, skomplikowanych relacji oraz tajemniczych naukowych eksperymentów.
Historia filmu rozgrywa się w malowniczym hiszpańskim miasteczku. Główny bohater, doktor Robert Ledgard (Antonio Banderas), jest cenionym chirurgiem plastycznym o niekonwencjonalnych metodach pracy. Jego fascynacje i pragnienia wykraczają jednak daleko poza granice medycyny. Obsesyjnie poszukuje sposobu na stworzenie syntetycznej skóry, która byłaby odporna na wszelkie uszkodzenia. Motyw ten jest nie tylko elementem fabuły, ale stanowi centralny punkt emocjonalnego napięcia w filmie.
W miarę jak historia się rozwija, odkrywamy, że doktor Ledgard nie jest postacią jednoznaczną. To człowiek pełen tajemnic, którego działania napędzane są bolesnymi wspomnieniami z przeszłości. Jego żądza doskonałości i kontrolowania rzeczywistości prowadzi go do przeprowadzenia ryzykownego eksperymentu, który zdaje się łamać wszelkie etyczne granice. W tle przeplatają się wątki traumatycznych wydarzeń z życia głównego bohatera, które stopniowo ujawniają się widzowi, rzucając nowe światło na jego motywacje i obsesyjne pragnienia.
Kluczowym elementem filmu jest postać pięknej kobiety o imieniu Vera Cruz (Elena Anaya), która staje się obiektem eksperymentu doktora Ledgarda. Jej rola jest niezwykle skomplikowana i pełna napięć emocjonalnych. Bezsilność i uwięzienie w surrealistycznym świecie stworzonym przez chirurga ukazują jej tragedię oraz brutalność eksperymentu, który determinuje losy jej życia.
Almodóvar, znany z niekonwencjonalnego podejścia do tematów społecznych i seksualnych, w "Skórze, w której żyję" przenosi się w obszar psychologicznego thrillera, zahaczając jednocześnie o elementy gotyckiej opowieści. Film eksploruje granice moralności, natury ludzkiej obsesyjności i cenę, jaką płacimy za nasze grzechy przeszłości.
Nie brakuje w filmie charakterystycznego dla twórczości Almodóvara poczucia estetyki i stylu. Barwne, intensywne kolory, szczegółowe kadry oraz oryginalna ścieżka dźwiękowa Alberta Iglesiasa tworzą niepowtarzalny klimat, charakterystyczny dla dzieł tego reżysera. Almodóvar, w swoim mistrzowskim stylu, ukazuje również społeczne konsekwencje działań bohaterów, wpisując swoje obserwacje w kontekst współczesnych problemów i zagrożeń.
Warto podkreślić, że "Skóra, w której żyję" to film, który utrzymuje widza w nieustannym napięciu i niepewności co do rozwoju wydarzeń. Narracja jest złożona, a struktura filmu układa się w sposób nieprzewidywalny, co czyni go pełnym emocji i niezapomnianym doświadczeniem kinowym.
W filmie Almodóvara odnajdujemy również elementy symboliczne i mitologiczne, które dodają głębi fabule. Skóra, jako centralny motyw, staje się metaforą ochrony przed światem zewnętrznym, a jednocześnie przypomina o ludzkiej wrażliwości i kruchym związku między ciałem a tożsamością.
"Skóra, w której żyję" to nie tylko film dla miłośników kina Almodóvara, ale także dla tych, którzy poszukują nietuzinkowych produkcji, zdolnych poruszyć głębokie kwestie egzystencjalne. Zaskakujący, intrygujący i pełen artystycznego polotu, ten film skłania do refleksji nad granicami ludzkiej natury i ceną, jaką płacimy za nasze wybory.
"Niezwykła opowieść zatytułowana 'La Piel que habito' autorstwa Pedro Almodóvara to podróż przez labirynt ludzkich obsesji, gdzie granice moralności i nauki zlewają się w mrocznej baśni o zranionej tożsamości. Film, zrealizowany w 2011 roku, przenosi nas do hiszpańskiego miasteczka, gdzie życie cenionego chirurga plastycznego, dr. Roberta Ledgarda (w tej roli Antonio Banderas), staje się areną surrealistycznych eksperymentów i tajemniczych intryg.
Wiodąc nas przez kaskadę napięcia emocjonalnego, Almodóvar kieruje naszą uwagę na historię Ledgarda, niejednoznacznej postaci pełnej tajemnic. Jego obsesyjne dążenie do doskonałości medycznej i kontrolowania rzeczywistości wydaje się niemal mitologiczne, a przeszłość doktora pełna jest bolesnych wspomnień, które stopniowo odsłaniają się przed widzem.
Centralnym punktem filmu staje się postać pięknej kobiety, Veri Cruz (w tej roli Elena Anaya), która staje się nie tylko obiektem eksperymentu Ledgarda, ale także symbolizuje utraconą niewinność i uwięzione pragnienia. Jej los tkwi w labiryncie decyzji i wyborów doktora, a jej obecność nadaje filmowi głębię psychologiczną.
Almodóvar, mistrz kolorystyki i wizualnej ekspresji, ożywia ten mroczny świat intensywnymi barwami i mistycznymi kadrami. Stylowy filmowy język reżysera, wzbogacony o oryginalną ścieżkę dźwiękową Alberta Iglesiasa, tworzy hipnotyzującą atmosferę, gdzie emocje gwałtownie przemieszczają się między ekscytacją a grozą.
"La Piel que habito" nie tylko zaprasza nas do świata surrealistycznych eksperymentów, ale również skłania do refleksji nad etycznymi aspektami działań bohaterów. Film Almodóvara porusza kwestie tożsamości, ludzkiej wrażliwości i cenę, jaką płacimy za nasze grzechy, ukazując je w kontekście współczesnych wyzwań społecznych.
To kino, które trzyma widza w nieustannym napięciu, zaskakuje narracyjnymi zwrotami i prowokuje do refleksji nad naturą ludzką. "La Piel que habito" to nie tylko filmowy majstersztyk Pedro Almodóvara, ale także podróż przez zakamarki ludzkiej psychiki, pełną zagadek i niezapomnianych wrażeń."
