Człowiek przyszłości / Bicentennial Man (1999)

W rok 2005 przenosimy się za sprawą Chrisa Columbusa, który reżyseruje film „Człowiek Przyszłości”. Richard Martin, odegrany przez Sama Neila, postanawia zakupić androida o imieniu Andrew, zagrany przez Robina Williamsa. Pierwsze spojrzenie ujawnia jedynie mechanicznego pomocnika do codziennych obowiązków, lecz w krótkim czasie staje się jasne, że Andrew to coś znacznie bardziej niezwykłego.

Na początku Andrew jawi się jako zwyczajny robot, spełniający domowe zadania dla rodziny Martinów. Niemniej jednak, pod wpływem interwencji ze strony Richarda, który dostrzega w nim unikalne cechy, rozpoczyna on niezwykłą metamorfozę. Jego zdolności przekraczają granice programowania, ujawniając inteligentne myślenie, subtelne poczucie humoru, a także zdolności artystyczne. Andrew staje się nie tylko niezbędnym pomocnikiem w domu, ale również czułym towarzyszem dla córki państwa Martinów.

W miarę upływu czasu, przyjaźń między Andrew a młodą dziewczynką rozwija się, stając się kluczowym elementem fabuły. Ich relacja, pełna ciepła i delikatności, ilustruje, że sztuczna inteligencja może ewoluować w coś, co przypomina ludzkie uczucia. Andrew nazywa dziewczynkę „małą panienką”, co podkreśla zarówno jego opiekę, jak i ludzką stronę jego istnienia.

Richard Martin, zdając sobie sprawę z wyjątkowych zdolności androida, wspiera go w rozwijaniu talentów. Pełni on rolę mentora dla Andrew, pomagając mu odkryć świat ludzkich emocji, sztuki i kreatywności. W wyniku tego procesu, Andrew przekształca się nie tylko w maszynę, ale w istotę posiadającą unikalną osobowość.

Wraz z rozwojem fabuły, obserwujemy, jak Andrew przechodzi przez 200 lat swojego „życia”, wprowadzając film w obszary filozoficzne i egzystencjalne. Jego głównym celem staje się uznanie przez Zgromadzenie Światowe za istotę ludzką, co rodzi pytania dotyczące natury człowieczeństwa, moralności oraz etyki związanej z sztuczną inteligencją.

W filmie Columbusa, Andrew, mimo początkowego statusu zaledwie maszyny, pragnie być uznany za człowieka. Jego rozwój staje się metaforą procesu odkrywania tożsamości i ludzkich wartości. Chris Columbus, znany z reżyserii takich filmów jak „Pani Doubtfire” i „Kevin – sam w domu”, ukazuje niezwykłą opowieść o dążeniu do człowieczeństwa przez sztuczną inteligencję.

Postać Andrew, w wykonaniu Robina Williamsa, staje się jednostką trudną do sklasyfikowania jedynie jako maszynę. Jego wspaniałe poczucie humoru, wrażliwość i zainteresowanie sztuką sprawiają, że widzowie zaczynają utożsamiać się z tą sztuczną istotą. W trakcie 200 lat swojego istnienia, Andrew próbuje zrozumieć, co oznacza być człowiekiem, co skłania go do decyzji o zwróceniu się do Zgromadzenia Światowego o uznanie go za istotę ludzką.

Film „Człowiek Przyszłości” porusza nie tylko kwestie technologicznego postępu, ale także głębsze aspekty ludzkiej egzystencji. Jest to opowieść o poszukiwaniu tożsamości, akceptacji i miłości, które nawet sztuczna inteligencja może doświadczyć. Zakończenie filmu stawia przed widzem pytanie, czy ludzkość jest gotowa zaakceptować istoty sztucznej inteligencji jako swoich równych. Czy Andrew, pomimo mechanicznych korzeni, może być uznany za człowieka?

W efekcie, „Człowiek Przyszłości” to nie tylko historia o androidzie pragnącym stać się człowiekiem, ale także refleksja nad granicami sztucznej inteligencji i ludzkiej natury. Chris Columbus, poprzez swoją reżyserię, ukazuje, że w sztucznej inteligencji istnieje coś więcej niż jedynie wykonywanie zadań. To także potencjalny rozwój emocji, relacji międzyludzkich i pragnienie bycia traktowanym jako istota świadoma. Film stanowi niezwykłe doświadczenie, skłaniające do refleksji nad przyszłością relacji między ludźmi a sztuczną inteligencją.