Dusza i ciało / Testről és Lélekről (2017)

„W świetle duszy, w cieniu ciała / Próba i Egzystencja (2017)” to fascynująca podróż ku najgłębszym zakamarkom ludzkiej psychiki, osadzona w surrealistycznym środowisku rzeźni mięsnej w Budapeszcie. Reżyserka Ildikó Enyedi ukazuje losy Márii (Alexandra Borbély), nowej pracownicy odpowiedzialnej za kontrolę mięsa, oraz Endre (Morcsányi Géza), jej przełożonego, których życie stopniowo splata się wokół identycznych snów o jeleniach.

Mária, utalentowana dziewczyna z nadzwyczajną pamięcią, wtacza się w bezlitosną rzeczywistość rzeźni, gdzie co dzień toczy się krwawa rytuał. Jej dystans i odizolowanie od otaczającego świata stawiają ją w centrum tajemniczych plotek. W chłodnej kantynie, wśród plastikowego blasku i kawałków surowego mięsa, siada sama, skupiona na liczbach i danych, które stały się fundamentem jej istnienia. Jednak liczby te, choć precyzyjne, przestają wystarczać do opisania zawiłości ludzkich uczuć.

Endre, dyrektor finansowy z niedowładem ręki, równie spokojny i zdezorientowany co Mária, zaczyna z nią stopniowo nawiązywać kontakt. To nie tylko spotkanie dwóch pracowników, ale spotkanie dwóch dusz, które znalazły wspólny język w świecie snów. Ich relacja rozwija się ostrożnie, jakby obawiali się naruszyć delikatność tego, co odkryli. Nie tylko dzieli ich sen, w którym przemieniają się w jelenie, ale również niejasne poczucie spokrewnienia, które przenika ich codzienne życie.

Rzeźnia, miejscem okrutnej rzezi zwierząt, paradoksalnie staje się areną rozkwitającej relacji między Endre a Márią. To w tym brutalnym otoczeniu, gdzie krew jest na porządku dziennym, a krzyki zwierząt przerywają ciszę, odkrywają w sobie coś, co wydaje się poza zasięgiem w innych miejscach. Wspólne sny o jeleniach i łaniach stają się nie tylko ucieczką od rzeczywistości, ale również mostem, łączącym ich dusze.

Film Enyedi to nie tylko opowieść o niezwykłej więzi między Márią a Endre, ale także eksploracja ludzkiej samotności, trudności w porozumiewaniu się i poszukiwania czegoś większego niż codzienna rutyna. Alexandra Borbély w roli Márii ukazuje delikatność i jednocześnie siłę wewnętrzną swojej postaci, podczas gdy Morcsányi Géza w roli Endre przynosi do historii subtelność i empatię.

„W świetle duszy, w cieniu ciała” stawia przed widzem pytania o naturę ludzkich związków, o to, czy można przenieść intymność z krainy snów do realnego życia. Film porusza tematykę trudności w wyrażaniu uczuć, zwłaszcza gdy świat zewnętrzny wymusza konkretne normy i oczekiwania. Czy Endre i Mária zdołają przekroczyć granice snu i przenieść swoją więź na grunt rzeczywistości, gdzie cielesność i pożądanie mają swoje własne prawa?

Enyedi tworzy film, który nie tylko przyciąga widza swoją nietypową fabułą, ale także zmusza go do refleksji nad głębokimi, ludzkimi pragnieniami. „W świetle duszy, w cieniu ciała” to podróż do obszarów emocji, które nie zawsze można opisać liczbami, ale które nadają życiu nowe, nieoczekiwane znaczenie.