Jak Bóg da / Se Dio Vuole (2015)

„W imię woli Bożej / Per Volere di Dio (2015)” to włoska produkcja komediowa w reżyserii Edoardo Maria Falcone, której fabuła koncentruje się wokół nagłego zwrotu w życiu Tommaso, cenionego rzymskiego kardiochirurga i zdeklarowanego ateisty. Wraz z małżonką Carlą oraz dwójką dorosłych dzieci tworzą pozornie doskonałą, nowoczesną rodzinę mieszczańską, ale los szybko rzuca im wyzwanie.

Tommaso, zatwardziały w swoim ateizmie, uważa się za osobę tolerancyjną i otwartą na różnorodność. Jednak gdy jego syn, Andrea, niespodziewanie ogłasza chęć zostania księdzem, świat Tommaso staje na głowie. W zaskakujący sposób przewidział, że syn ma coś ważnego do powiedzenia, ale oczekiwał, że chodzi o inne wyznanie – być może to, że jest gejem. Jego programowa niechęć do dyskryminacji sprawia, że widziłby to jako okazję do pokazania, jak bardzo jest otwarty na różne formy miłości.

Decyzja syna o wstąpieniu do kapłaństwa wstrząsa ateistycznymi przekonaniami ojca, skłaniając go do konfrontacji z własnym uprzedzeniem wobec instytucji kościelnej. Tommaso nie potrafi zaakceptować wyboru życiowego syna, szczególnie że zawsze gardził hierarchią kościelną. Jego początkowa otwartość szybko ustępuje miejsca nietolerancji wobec decyzji, której sam nie potrafi zrozumieć.

W filmie centralną rolę odgrywa także charyzmatyczny ksiądz Pietro, którego Tommaso obwinia o wprowadzenie zamieszania w umyśle jego syna. Postanawia podjąć nietypowe kroki, aby przekonać syna, że kapłaństwo to nie jest odpowiednia droga. Jego plany przybierają komiczny charakter, tworząc surrealistyczną atmosferę, która jednocześnie prowokuje do refleksji nad naszymi przekonaniami i akceptacją różnorodności.

Film dotyka również tematu rodzinnej fasady, która zostaje zachwiana, gdy konfrontuje się z trudnymi decyzjami życiowymi. Tommaso musi nie tylko zmierzyć się z własnymi uprzedzeniami, ale także z nową rzeczywistością, w której jego syn wybiera drogę kapłańską.

Marco Giallini jako Tommaso doskonale ukazuje wewnętrzny konflikt postaci, oscylując między dumą z otwartości a gwałtowną zmianą postawy wobec wyboru syna. Enrico Oetiker jako Andrea przekonująco przedstawia trudności młodego człowieka, który musi stanąć wobec oporu własnego ojca.

„W imię woli Bożej” to nie tylko komedia o nietypowej sytuacji życiowej, ale także film poruszający kwestie wiary, tolerancji i rodziny. Z humorem i lekkością podejmuje trudne tematy, skłaniając do refleksji nad naszymi przekonaniami i gotowością do akceptacji różnic. Edoardo Maria Falcone stworzył produkcję, która bawi, wzrusza i zmusza do zastanowienia się nad sensem wspólnego życia w zróżnicowanym społeczeństwie.