Oskar (1991) – komedia o gangsterze, który chce się zmienić
W Nowym Jorku lat 30. XX wieku Angelo Provolone, znany gangster, przysięga swojemu umierającemu ojcu, że porzuci życie w przestępczości i zostanie uczciwym człowiekiem.
Angelo, znany również jako „Snaps”, jest typowym pantoflarzem. Boi się swojej żony Sofii, która rządzi domem, i nie ma autorytetu u swojej córki Lisy, która jest pełna energii i nie akceptuje woli ojca.
Po śmierci ojca Snaps postanawia spełnić obietnicę. Zakłada bank i próbuje prowadzić uczciwy biznes. Jednak jego przeszłość szybko wraca do niego. Policja nie wierzy w jego nawrócenie i cały czas go śledzi. Jego ludzie nadal noszą broń i nie potrafią się tego odzwyczaić. A do tego wszystkiego Snaps dowiaduje się, że jego córka jest w ciąży z jego szoferem, Oscarem.
Snaps musi więc znaleźć sposób, aby rozwiązać wszystkie swoje problemy. Musi przekonać policję, że się zmienił, musi oduczyć swoich ludzi noszenia broni i musi znaleźć odpowiedniego męża dla swojej córki.
Komedia pomyłek
Oskar to klasyczna komedia pomyłek. Bohaterowie filmu ciągle pakują się w tarapaty, a ich próby rozwiązania problemów tylko pogarszają sytuację.
Snaps jest postacią tragikomiczną. Jest to człowiek, który chce się zmienić, ale jego przeszłość ciągle go goni. Jest też ofiarą własnych błędów.
Lisa to energiczna i niezależna dziewczyna. Nie chce żyć według zasad, które narzuca jej ojciec.
Sofia to silna i dominująca kobieta. Jest szefową w domu i nie przejmuje się opiniami innych.
Oscar to sympatyczny i uczciwy człowiek. Jest zakochany w Lisie, ale wie, że nie ma szans na jej rękę.
Remake
Oskar jest remake’iem francuskiego filmu z 1967 roku o tym samym tytule. Film został wyreżyserowany przez Johna Landisa, a w rolach głównych wystąpili Sylvester Stallone, Ornella Muti i Chazz Palminteri.
Film spotkał się z mieszanymi recenzjami. Krytycy chwalili aktorstwo, ale zarzucali filmowi brak oryginalności.
Podsumowanie
Oskar to zabawna i lekka komedia, która zapewni widzom kilka godzin rozrywki. Film jest pełen błędów i pomyłek, które sprawiają, że nie można się od niego oderwać.
reżyseria | John Landis |
scenariusz | Michael Barrie, Jim Mulholland |
gatunek | Komedia kryminalna |
produkcja | USA |
premiera | 26 kwietnia 1991 (Światowa) |
boxoffice | $23 562 716 w USA |
budżet | $35 000 000 |
na podstawie | Claude Magnier (sztuka) |
studio | Silver Screen Partners IV / Touchstone Pictures |
tytuł oryg. | Oscar |
Aktor | Postać |
---|---|
Sylvester Stallone | Angelo Provolone |
Ornella Muti | Sofia Provolone |
Peter Riegert | Aldo |
Tim Curry | Dr Thornton Poole |
Don Ameche | Ojciec Clemente |
Vincent Spano | Anthony Rossano |
Eddie Bracken | Charlie "Five Spot" |
Linda Gray | Roxanne |
Kirk Douglas | Eduardo Provolone |
Marisa Tomei | Lisa Provolone |
Chazz Palminteri | Connie |
Joey Travolta | Ace |
Richard Foronjy | Knucky |
Mark Metcalf | Milhous |
Rick Avery | Kierowca Vendetti'ego |
Danny Goldstine | Taksówkarz |
Harry Shearer | Guido Finucci |
William Atherton | Overton |
Robert Lesser | Oficer Keough |
Kurtwood Smith | Porucznik Toomey |
Jim Mulholland | Oskar |
Paul Greco | Schemer |
Art LaFleur | Oficer Quinn |
Joycelyn O'Brien | Nora |
Ken Howard | Kirkwood |
Martin Ferrero | Luigi Finucci |
Elizabeth Barondes | Theresa |
Sam Chew Jr. | Van Leland |
Richard Romanus | Vendetti |
Arleen Sorkin | Manikiurzystka Vendetti'ego |
Kai Wulff | Szofer pana Underwooda |
Sal Vecchio | Gangster Vendetti'ego |
Tony Munafo | Frankie karaluch |
Joe Dante | Twarz na podłodze |
Yvonne De Carlo | Ciotka Rosa |
Tom Grant | Reporter |
Marshall Bell | Reporter |
Louis D'Alto | Reporter |
Tino Insana | Lodziarz Tiny |
Jim Abrahams | Listonosz |
Polli Magaro | Lucy |
Sal Mazzotta | Ochroniarz |
Leesa Castaneda | Kobieta na ulicy |
Sam Bauso | Mężczyzna z walizką |