Zakazane piosenki (1946)

Zakazane piosenki (1946) to polski film fabularny w reżyserii Leonarda Buczkowskiego, zrealizowany na podstawie scenariusza Ludwika Starskiego. Film został wyprodukowany przez Wytwórnię Filmową Wojska Polskiego i Centralne Biuro Filmowe.

Akcja filmu rozgrywa się od września 1939 roku do stycznia 1945 roku. Narratorem jest muzyk Roman Tokarski, który grając na fortepianie, opowiada o swoich przeżyciach z czasów okupacji niemieckiej swojemu przyjacielowi. Roman organizował uliczną orkiestrę i wraz z siostrą Haliną był członkiem organizacji podziemnej, razem brali udział w akcjach dywersyjnych, walczyli w powstaniu warszawskim i w partyzantce.

Prawdziwym bohaterem filmu są piosenki z czasów niemieckiej okupacji – patriotyczne i satyryczne, które jak pisała prasa, podnosiły ludność na duchu i pomagały przetrwać trudne chwile. W „Zakazanych piosenkach” ujrzymy największe gwiazdy polskiej sceny, dla których odgrywane historie były częścią ich własnej biografii.

Film rozpoczyna się od rozmowy Romana z jego przyjacielem, młodym żołnierzem, który powrócił do Polski po wojnie. Żołnierz jest zdania, że życie w okupowanej Warszawie było łatwe i mało było tam niebezpieczeństw. Roman zaczyna snuć swą opowieść poczynając od pierwszego miesiąca okupacji.

Wraz z siostrą Haliną i matką Roman mieszka w Warszawie. Często odwiedza ich przyjaciel Romana, Ryszard, ukochany Halinki. Od początku biorą oni czynny udział w działalności podziemnej. Roman organizuje uliczną orkiestrę, która gra patriotyczne i satyryczne piosenki, które podnoszą na duchu mieszkańców Warszawy. Halina natomiast zajmuje się szmuglowaniem żywności i broni dla żołnierzy powstańczych.

Ich sąsiadem jest pan Cieślak, również muzyk, który jednak jest sparaliżowany strachem przed okupantem. Do czasu jednak…

Film przedstawia wiele różnych historii z życia okupowanej Warszawy. Poznajemy historię Żyda ukrywającego się przed Niemcami, powstańców warszawskich, partyzantów, kolaborantów oraz przede wszystkim wielu ulicznych śpiewaków i grajków, którzy nie zważając na zagrażające im niebezpieczeństwo za pomocą muzyki podnosili na duchu mieszkańców stolicy.

„Zakazane piosenki” to film oparty na prawdziwych wydarzeniach. Reżyser Leonard Buczkowski wykorzystał w filmie wspomnienia i przeżycia osób, które przeżyły okupację niemiecką. Film jest również cennym dokumentem historycznym, który przedstawia życie codzienne mieszkańców Warszawy w latach 1939-1945.

Film został entuzjastycznie przyjęty przez krytykę i publiczność. Zdobył szereg nagród, m.in. Nagrodę Specjalną na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes w 1947 roku.

„Zakazane piosenki” to film, który warto zobaczyć. To poruszająca opowieść o ludziach, którzy w trudnych czasach okupacji nie poddali się i walczyli o swoją wolność.

Oto kilka kluczowych scen z filmu:

• Roman i jego orkiestra grają patriotyczną piosenkę „Warszawa” na ulicach Warszawy. Piosenka podnosi na duchu mieszkańców miasta i staje się symbolem walki o wolność.
• Halina zostaje aresztowana przez Niemców za szmuglowanie broni. Roman udaje się ją uwolnić, ale w wyniku akcji ginie Ryszard.
• Roman i Halina biorą udział w powstaniu warszawskim. Roman zostaje ranny i trafia do niemieckiego szpitala. Halina natomiast walczy do końca powstania.

Film „Zakazane piosenki” to ważna pozycja w historii polskiego kina. To film, który przypomina o tragicznych wydarzeniach II wojny światowej i o bohaterstwie Polaków, którzy walczyli o swoją wolność.