Twarz (2017)

Twarz (2017) to film Małgorzaty Szumowskiej, który opowiada historię Jacka, młodego mężczyzny, który traci twarz w wypadku. Po nowatorskiej operacji rekonstrukcji twarzy wraca do rodzinnej miejscowości, ale ludzie nie wiedzą jak go traktować. Staje się dla nich kimś obcym.

Akcja filmu rozgrywa się na polskiej prowincji. Jacek mieszka z siostrą i rodzicami w niewielkiej wsi. Jest szczęśliwie zakochany w Dagmarze, z którą planuje ślub. Pewnego dnia Jacek ulega wypadkowi na budowie pomnika Chrystusa Króla Polski w Świebodzinie. W wyniku upadku traci twarz.

Operacja rekonstrukcji twarzy jest dla Jacka szansą na nowe życie. Dzięki niej może odzyskać normalność i wrócić do rodziny i przyjaciół. Jednak jego powrót nie jest łatwy. Ludzie z wioski, którzy wcześniej mieli go za dziwaka, teraz boją się go i odsuwają się od niego. Jacek czuje się wyobcowany i samotny.

Sam Jacek również nie potrafi odnaleźć się w nowej sytuacji. Nie potrafi rozpoznać siebie w lustrze i nie wie, jak się teraz ma zachowywać. Czuje się jakby stracił swoją tożsamość.

Film „Twarz” jest nie tylko poruszającą historią o ludzkiej tragedii, ale także refleksją o społeczeństwie. Reżyserka pokazuje, jak łatwo jest odrzucić kogoś, kto jest inny. Jacek, choć nadal jest tą samą osobą, staje się kimś obcym dla ludzi, którzy go znają.

Film Szumowskiej jest także metaforą. Tytułowa twarz symbolizuje tożsamość, poczucie własnej wartości i miejsce w społeczeństwie. Jacek, który traci twarz, traci również wszystko, co dla niego ważne. Musi odnaleźć się na nowo, zarówno w sobie, jak i w świecie.

Film został doceniony przez krytyków i publiczność. Zdobył liczne nagrody, w tym Orła dla najlepszego filmu roku.

Oto kilka charakterystycznych scen z filmu:

• Scena wypadku, w której Jacek traci twarz, jest wstrząsająca. Widz widzi, jak Jacek spada z dużej wysokości i uderza głową o ziemię. Scena jest realistyczna i przerażająca.
• Scena operacji, w której Jacek zostaje poddany transplantacji twarzy, jest równie wstrząsająca. Widz widzi, jak lekarze dokonują skomplikowanego zabiegu, który może zakończyć się niepowodzeniem. Scena jest pełna napięcia i niepewności.
• Scena powrotu Jacka do wioski jest smutna i poruszająca. Jacek widzi, że ludzie, którzy go znają, boją się go i odsuwają się od niego. Scena jest pełna emocji i refleksji.

Podsumowując, film „Twarz” to poruszająca i refleksyjna historia, która pozostawia widza z mnóstwem pytań. Film jest dobrze zrealizowany i aktorstwo jest na wysokim poziomie.