Piękność dnia / Belle de jour (1967)

Piękność dnia (fr. Belle de jour) to francusko-włoski dramat psychologiczny z 1967 roku w reżyserii Luisa Buñuela. Film jest adaptacją powieści Josepha Kessela pod tym samym tytułem. Główne role w filmie zagrali Catherine Deneuve, Jean Sorel, Michel Piccoli i Pierre Clémenti.

Fabuła filmu opowiada o Severine Serizy, młodej i pięknej kobiecie, która jest żoną bogatego lekarza. Severine jest jednak niezadowolona ze swojego życia małżeńskiego. Czuje się przytłoczona presją bycia idealną żoną i matką. Dodatkowo, Severine ma nietypowe fantazje erotyczne, które nie mogą zostać spełnione w jej małżeństwie.

Pewnego dnia Severine przypadkiem trafia do domu publicznego o nazwie „Dom Pani Anais”. Jest to miejsce, w którym kobiety mogą spełniać swoje erotyczne fantazje. Severine postanawia zacząć pracować w domu publicznym, aby w ten sposób zaspokoić swoje potrzeby.

W domu publicznym Severine przyjmuje pseudonim „Piękność dnia”. Szybko staje się popularną prostytutką. Jej klientami są bogaci i wpływowi mężczyźni, którzy spełniają jej najbardziej wyrafinowane fantazje.

Severine zaczyna prowadzić podwójne życie. W ciągu dnia jest idealną żoną i matką, a wieczorami jest prostytutką. Ta sytuacja zaczyna ją coraz bardziej męczyć. Severine zaczyna mieć problemy z odróżnieniem rzeczywistości od swoich fantazji.

Film Piękność dnia jest wielowarstwową opowieścią o seksualności, kobiecości i naturze ludzkiej. Film jest również metaforą społeczeństwa, które stwarza ograniczenia dla kobiet.

Analiza filmu

Postać Severine

Severine to złożona i niejednoznaczna postać. Jest to kobieta, która jest jednocześnie silna i słaba, niezależna i zależna. Severine jest świadoma swoich pragnień i nie boi się ich realizować. Jednocześnie jest również ofiarą społecznych konwenansów.

Severine jest uwięziona w klatce społecznej. Jest żoną bogatego lekarza i matką dwójki dzieci. Musi spełniać oczekiwania swojego męża i społeczeństwa. Ta sytuacja zaczyna ją dusić. Severine zaczyna szukać uwolnienia w swoich fantazjach erotycznych.

Seks jest dla Severine sposobem na wyrażenie siebie i na spełnienie swoich potrzeb. W domu publicznym Severine może być sobą. Może być niezależna i podejmować własne decyzje.

Dom publiczny jako metafora społeczeństwa

Dom publiczny w filmie Piękność dnia jest metaforą społeczeństwa. Jest to miejsce, w którym ludzie mogą spełniać swoje najskrytsze pragnienia. Dom publiczny jest również miejscem, w którym ludzie mogą się uwolnić od społecznych konwenansów.

Severine w domu publicznym jest wolna. Może być sobą i spełniać swoje potrzeby. Dom publiczny jest dla niej oazą, w której może się schronić przed światem zewnętrznym.

Ocena filmu

Film Piękność dnia to jeden z najwybitniejszych filmów Luisa Buñuela. Jest to film, który jest jednocześnie piękny i szokujący. Film jest wielowarstwową opowieścią o seksualności, kobiecości i naturze ludzkiej.

Film jest doskonale zrealizowany. Buñuel wykorzystuje swoją charakterystyczną estetykę, aby stworzyć niepokojącą i surrealistyczną atmosferę. Buñuelowi udało się również stworzyć złożone i wyraziste postacie.

Podsumowanie

Film Piękność dnia to film, który warto zobaczyć. To film, który pozostaje w pamięci na długo po obejrzeniu.

Oto kilka ciekawostek na temat filmu:

• Film został zainspirowany prawdziwą historią Jeanne Dielman, belgijskiej prostytutki, która została zamordowana w 1970 roku.
• Catherine Deneuve, która zagrała główną rolę w filmie, była z nim tak zadowolona, że zaproponowała Buñuelowi, aby przeniósł się do Francji i pracował z nią na stałe.
• Film został zakazany w kilku krajach, w tym w Hiszpanii, Portugalii i Japonii.
• Film otrzymał Złotego Lwa na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji w 1967 roku.