Mowa ptaków (2019)

Mowa ptaków to film Xawerego Żuławskiego i Piotra Kielara, który opowiada historię dwóch nauczycieli, Mariana i Ludwika, którzy po wyrzuceniu z pracy muszą odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Film jest ekranowym dialogiem pomiędzy ojcem i synem, a także opowieścią o wykluczeniu i alienacji we współczesnej Polsce.

Marian to polonista, który został zwolniony z pracy za to, że odważył się krytycznie wypowiedzieć o rządzących. Jest inteligentnym i wrażliwym człowiekiem, ale w obecnym świecie czuje się zagubiony i bezradny.

Ludwik to nauczyciel historii, który również nie zgadza się z panującymi w kraju nastrojami. Jest bardziej cyniczny niż Marian, ale podobnie jak on, czuje się wyalienowany z większości.

Obaj bohaterowie dołączają do grupy wykluczonych, którzy spotykają się w tajemniczym mieszkaniu na uboczu miasta. W tej grupie znajdują się ludzie z różnych środowisk, którzy zostali odrzuceni przez mainstreamową kulturę. Są to m.in.:

• Ania, licealistka, która marzy o karierze filmowca,
• Józef, kompozytor cierpiący na trąd,
• Maria, niepełnosprawna kwiaciarka,
• Ala, sprzątaczka w willi bogatego bankiera.

Wspólnie próbują stworzyć nowy język, którym będą mogli się porozumiewać. Ten język jest pełen ironii, humoru i cytatów z klasyków. Jest to język wykluczonych, którzy znaleźli w sobie siłę, aby walczyć z systemem.

Mowa ptaków to film pełen sprzeciwu i buntu. Jest to opowieść o ludziach, którzy nie chcą się podporządkować obowiązującym normom. Film jest również ważnym głosem w dyskusji o wykluczeniu i alienacji we współczesnym świecie.

Analiza filmu

Tytułowa „mowa ptaków” jest symbolem wykluczenia i alienacji. Ludzie, którzy posługują się tym językiem, czują się osamotnieni i niezrozumiani przez większość. Są to ludzie, którzy nie pasują do panujących w społeczeństwie norm.

Film jest utrzymany w stylistyce retro. Obraz jest czarno-biały, a akcja rozgrywa się w latach 80. XX wieku. Ta stylistyka podkreśla nostalgię za czasami, w których wartości były ważniejsze niż pieniądze i władza.

Film jest pełen symboli. Ptaki, które pojawiają się w wielu scenach, są symbolem wolności i niezależności. Wąż, który jest symbolem zła i destrukcji, pojawia się w scenie, w której Marian i Ludwik są torturowani przez przedstawicieli władzy.

Film można interpretować na wiele sposobów. Można go odczytywać jako metaforę wykluczenia i alienacji we współczesnym świecie. Można go również interpretować jako opowieść o poszukiwaniu własnej drogi w życiu.

Ocena filmu

Mowa ptaków to film oryginalny i niepokojący. Jest to film, który nie pozostawia widza obojętnym. Film jest wart obejrzenia, ponieważ zmusza do refleksji nad ważnymi kwestiami społecznymi.

Cytaty z filmu

• „Wszyscy chcą być tacy sami. Nie chcą myśleć. Nie chcą czuć. Nie chcą się wyróżniać.” – Marian
• „Życie jest jak film. Nie wiadomo, co się wydarzy w następnej scenie.” – Ludwik
• „Musimy znaleźć swój własny język. Język wykluczonych.” – Ania

Podsumowanie

Mowa ptaków to film, który warto obejrzeć. Jest to film oryginalny, niepokojący i poruszający. Film, który zmusza do refleksji nad ważnymi kwestiami społecznymi.