Motyl i skafander (ang. The Diving Bell and the Butterfly, fr. Le scaphandre et le papillon) to francusko-amerykański dramat biograficzny z 2007 roku w reżyserii Juliana Schnabla, zrealizowany na podstawie autobiografii Jeana-Dominique’a Bauby’ego pt. Skafander i motyl. Główną rolę zagrał Mathieu Amalric, który wcielił się w postać Bauby’ego, francuskiego redaktora naczelnego magazynu „Elle”, który w 1995 roku doznał udaru mózgu, w wyniku którego zapada w stan wegetatywny.
Film opowiada o życiu Bauby’ego po udarze. Bauby jest przykuty do łóżka, nie może się poruszać, nie może mówić, a jedynym mięśniem, który ma pod kontrolą, jest lewy powiek. Dzięki pomocy logopedki, Liliane Clerckx, Bauby uczy się porozumiewać za pomocą alfabetu brajlowskiego, przesuwając lewym powiekiem po rzędzie liter. W ten sposób pisze swoją autobiografię, która staje się międzynarodowym bestsellerem.
Film rozpoczyna się od sceny, w której Bauby budzi się po udarze. Jest sparaliżowany, nie może się ruszać ani mówić. Jego jedynym kontaktem ze światem jest żona Céline, która cały czas czuwa przy nim. Bauby z czasem zaczyna rozumieć, że jest przykuty do łóżka i że jego stan jest nieodwracalny.
Wkrótce Bauby poznaje Liliane Clerckx, logopedkę, która pomaga mu nauczyć się porozumiewać za pomocą alfabetu brajlowskiego. Bauby jest zdeterminowany, aby wrócić do życia, dlatego z zapałem przystępuje do nauki. Początki są trudne, ale Bauby szybko robi postępy. Wkrótce jest w stanie pisać krótkie zdania i wyrazy.
Bauby wykorzystuje swoją zdolność pisania do stworzenia autobiografii. W swojej książce opowiada o swoim życiu przed i po udarze. Pisze o swojej rodzinie, pracy, miłości i o tym, jak radzi sobie z chorobą. Jego książka staje się międzynarodowym bestsellerem i przekładana jest na wiele języków.
Motyl i skafander to poruszający i inspirujący film o ludzkim duchu i sile woli. Jest to historia człowieka, który mimo nieszczęścia nie poddał się i walczył o swoje życie. Film jest także refleksją nad naturą ludzkiej świadomości i tym, co czyni nas ludźmi.
Film został nagrodzony wieloma prestiżowymi nagrodami, m.in. Oscarem za najlepszy scenariusz adaptowany, Złotym Globem za najlepszy film zagraniczny i nagrodą Césara za najlepszy film.
Oto kilka kluczowych scen filmu:
Scena, w której Bauby budzi się po udarze, jest wstrząsająca i przerażająca. Bauby jest sparaliżowany, nie może się ruszać ani mówić. Jest całkowicie odcięty od świata.
Scena, w której Bauby poznaje Liliane Clerckx, jest pełna nadziei. Bauby jest zdeterminowany, aby wrócić do życia, a Liliane jest gotowa mu pomóc.
Scena, w której Bauby pisze swoją autobiografię, jest triumfem ludzkiego ducha. Bauby jest sparaliżowany, ale dzięki swojej determinacji i wytrwałości udaje mu się opowiedzieć swoją historię.
Motyl i skafander to film, który warto obejrzeć. Jest to poruszająca i inspirująca historia, która na długo pozostanie w pamięci.
| reżyseria | Julian Schnabel |
| scenariusz | Ronald Harwood |
| gatunek | Biograficzny, Dramat |
| produkcja | Francja, USA |
| premiera | 22 maja 2007 (Światowa) 18 stycznia 2008 (Polska premiera kinowa) |
| boxoffice | $19 777 647 na świecie$6 003 227 w USA$13 774 420 poza USA |
| na podstawie | Jean-Dominique Bauby (powieść) |
| dystrybucja | Best Film |
| studio | Banque Populaire Images 7 (współudział) / C.R.R.A.V. Nord Pas de Calais (wsparcie) / Canal+ (udział) / |
| tytuł oryg. | Le scaphandre et le papillon |
| inne tytuły | The Diving Bell and the Butterfly Miedzynarodowe The Diving Bell and the Butterfly Wielka Brytania The Diving Bell and the Butterfly USA |
Motyl i skafander (2007) to francusko-amerykański dramat biograficzny w reżyserii Juliana Schnabla, zrealizowany na podstawie autobiografii Jeana-Dominique'a Bauby'ego pt. Skafander i motyl. Film opowiada o życiu Bauby'ego po udarze mózgu, który spowodował u niego zespół zamknięcia – stan, w którym pacjent zachowuje zdolność myślenia i kojarzenia, jednak ze względu na paraliż niemal wszystkich mięśni nie jest w stanie się poruszać.
Film rozpoczyna się od sceny, w której Jean-Dominique Bauby (Mathieu Amalric) budzi się w szpitalu. Nie może się ruszyć, nie może mówić, nie może nawet zamknąć oczu. Lekarze informują go, że doznał udaru mózgu, który spowodował u niego zespół zamknięcia.
Bauby jest znanym redaktorem naczelnym francuskiego magazynu Elle. Jest inteligentny, wykształcony i ma bogate życie towarzyskie. Nagle wszystko to zostaje mu odebrane. Musi nauczyć się żyć w nowym świecie, w którym jest całkowicie zależny od innych.
Jego jedynym sposobem komunikacji jest oko. Dzięki terapii logopedycznej Bauby uczy się poruszać swoim lewym powieką, aby wybierać litery z tablicy alfabetu. W ten sposób może komunikować się ze światem zewnętrznym.
Bauby wykorzystuje swoją nowo nabytą umiejętność do napisania autobiografii. Książka, zatytułowana Skafander i motyl, staje się międzynarodowym bestsellerem.
Film Schnabla wiernie przedstawia historię Bauby'ego. Jest to poruszający i inspirujący portret człowieka, który mimo ogromnych przeszkód nie poddaje się i znajduje sposób, aby wyrazić siebie.
Film jest utrzymany w poetyckim klimacie. Schnabel wykorzystuje różne środki wyrazu, aby oddać wewnętrzny świat Bauby'ego. W filmie pojawiają się surrealistyczne wizje, wspomnienia i marzenia.
Oprócz Amalrica w filmie występują również:
- Isabelle Carré jako Anne Quinquenel, przyjaciółka Bauby'ego
- Marie-Josée Croze jako Claudette, matka Bauby'ego
- Anne Consigny jako Céline, żona Bauby'ego
- Max von Sydow jako dr Lecomte, lekarz Bauby'ego
Motyl i skafander otrzymał wiele nagród, w tym Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego dla Amalrica i Złotą Palmę na Festiwalu Filmowym w Cannes.
Film jest poruszającym i inspirującym obrazem ludzkiego ducha. To historia o tym, że nawet w najciemniejszych chwilach można znaleźć nadzieję.
Oto kilka konkretnych scen z filmu, które warto wspomnieć:
Scena, w której Bauby budzi się w szpitalu, jest bardzo wstrząsająca. Widz widzi świat oczami Bauby'ego, który jest całkowicie sparaliżowany i nie może nic zrobić.
Scena, w której Bauby uczy się poruszać swoim lewym powieką, jest pełna nadziei. Widz widzi, że Bauby jest zdeterminowany, aby nauczyć się komunikować z innymi.
Scena, w której Bauby pisze książkę, jest niezwykle wzruszająca. Widz widzi, że Bauby odnajduje w sobie siłę, aby wyrazić siebie i podzielić się swoją historią.
Motyl i skafander to film, który na długo pozostaje w pamięci. To historia, która porusza serca i inspiruje.
Motyl i skafander to francusko-amerykański dramat biograficzny z 2007 roku w reżyserii Juliana Schnabla, zrealizowany na podstawie autobiografii Jeana-Dominique'a Bauby'ego pt. Skafander i motyl. Film opowiada historię Bauby'ego, redaktora naczelnego francuskiego magazynu modowego Elle, który w wyniku udaru mózgu doznał zespołu zamknięcia. Bauby był przytomny, ale nie mógł się poruszać ani mówić. Jedynym sposobem komunikacji pozostała mu metoda zwana skanowaniem oczu, która pozwalała mu wybierać litery alfabetu patrząc na nie.
Film rozpoczyna się od sceny, w której Bauby budzi się w szpitalu po udarze mózgu. Nie wie, co się stało i nie rozumie, dlaczego nie może się poruszyć. Lekarze informują go, że jest w stanie wegetatywnym i że nie ma szans na wyzdrowienie. Bauby jednak nie poddaje się. Zaczynają go rehabilitować, a on stopniowo odzyskuje świadomość i zdolność myślenia.
Bauby zaczyna też pracować nad swoją autobiografią. Wykorzystuje do tego metodę skanowania oczu, która pozwala mu wybierać litery alfabetu patrząc na nie. Proces pisania jest dla niego niezwykle trudny i wyczerpujący. Musi skupić się na każdej literze i dokonać wielu prób, zanim uda mu się ją wybrać.
W międzyczasie Bauby zaczyna poznawać świat na nowo. Musi nauczyć się wykonywać najprostsze czynności, takie jak jedzenie i picie. Musi też nauczyć się radzić sobie z samotnością i izolacją.
Film ukazuje siłę ludzkiego ducha i chęć życia, nawet w obliczu niewyobrażalnych trudności. Jest to opowieść o nadziei, miłości i sztuce.
Oto niektóre z najważniejszych wątków filmowych:
- Walka o życie i odzyskanie sprawności - Bauby nie poddaje się i robi wszystko, co w jego mocy, aby odzyskać sprawność. Jest to walka, która wymaga od niego ogromnej siły woli i determinacji.
- Odnalezienie siebie - Bauby musi odnaleźć siebie w nowej rzeczywistości. Musi nauczyć się radzić sobie z ograniczeniami swojego ciała i znaleźć nowy sens życia.
- Znaczenie miłości - Miłość rodziny i przyjaciół jest dla Bauby'ego źródłem siły i nadziei. Dzięki niej jest w stanie przetrwać najtrudniejsze chwile.
Motyl i skafander to film poruszający i inspirujący. Jest to historia o tym, jak nawet w najciemniejszych chwilach można odnaleźć nadzieję i sens życia.
Oto kilka słynnych cytatów z filmu:
- "Czyż nie jest cudem, że potrafię myśleć, gdy nie mogę się ruszyć? Czyż nie jest cudem, że mogę czuć, gdy nie mogę mówić? Czyż nie jest cudem, że mogę kochać, gdy nie mogę dotknąć?"
- "Jeśli masz tylko jedno oko, to musisz nim patrzeć na wszystko."
- "Życie jest piękne, nawet jeśli jest krótkie."
Film otrzymał wiele nagród, w tym:
- Oscara za najlepszy scenariusz adaptowany
- Złoty Glob dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego
- Nagrodę BAFTA dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego
- Nagrodę César dla najlepszego filmu
Motyl i skafander to film, który warto zobaczyć. Jest to historia, która na długo zapada w pamięć.**
