Duże zwierzę (2000)

Duże zwierzę (2000) to czarno-biały film obyczajowy w reżyserii Jerzego Stuhra, według scenariusza Krzysztofa Kieślowskiego inspirowanego opowiadaniem Kazimierza Orłosia o tym samym tytule. Film opowiada o małżeństwie Sawickich, które postanawia zaopiekować się znalezionym wielbłądem. Ich decyzja nie podoba się jednak lokalnej społeczności, która zrobi wszystko, by uniemożliwić im to przedsięwzięcie.

Akcja filmu rozgrywa się w niewielkiej górskiej miejscowości. Zygmunt Sawicki (Jerzy Stuhr) jest szanowanym obywatelem, pracownikiem banku. Jego żona Maria (Anna Dymna) jest z kolei gospodynią domową. Pewnego dnia, podczas spaceru po lesie, Sawiccy znajdują wielbłąda. Zwierzę jest wygłodzone i zmęczone, więc postanawiają mu pomóc.

Początkowo Sawiccy trzymają wielbłąda w swoim garażu. Jednak szybko okazuje się, że zwierzę jest zbyt duże i wymaga zbyt wiele uwagi. Sawiccy postanawiają więc kupić mu kawałek ziemi i wybudować dla niego zagrodę.

Ich decyzja nie podoba się jednak mieszkańcom miasteczka. Wielbłąd jest dla nich symbolem obcości i zagrożenia. Postanawiają oni pozbyć się zwierzęcia za wszelką cenę.

Przed domem Sawickich rozpoczynają się pikiety. Mieszkańcy domagają się, aby wielbłąd został odesłany do zoo lub schroniska. Urzędnicy domagają się specjalnych opłat i podatków za posiadanie egzotycznego zwierzęcia.

Sawiccy są zdeterminowani, aby chronić wielbłąda. Nie chcą ulegać presji społeczeństwa.

Film „Duże zwierzę” to opowieść o tolerancji i otwartości na drugiego człowieka. To także historia o tym, jak łatwo można zmienić opinię ludzi, jeśli tylko ma się do tego odpowiednie narzędzia.

Analiza filmu

Film „Duże zwierzę” jest dziełem pełnym symboliki. Wielbłąd może być interpretowany jako symbol obcości i inności. Jest on również symbolem wolności i niezależności.

Mieszkańcy miasteczka, którzy są przeciwni obecności wielbłąda, reprezentują wąską, nietolerancyjną społeczność. Są oni przekonani, że tylko to, co jest znane i zwyczajne, jest dobre.

Sawiccy natomiast reprezentują otwartość i tolerancję. Są oni w stanie zaakceptować inność i dać szansę wielbłądowi, mimo że jest on dla nich obcym zwierzęciem.

Film „Duże zwierzę” jest także refleksją nad kondycją człowieka. Pokazuje, jak łatwo można manipulować ludźmi, jeśli tylko ma się do tego odpowiednie narzędzia.

Mieszkańcy miasteczka są łatwo podatni na propagandę. Są gotowi wierzyć w wszystko, co powiedzą im autorytety.

Sawiccy natomiast są w stanie zachować niezależność myślenia. Nie ulegają presji społeczeństwa i bronią tego, w co wierzą.

Ocena filmu

Film „Duże zwierzę” jest poruszającym i refleksyjnym dziełem. Jest to film, który warto obejrzeć, aby zastanowić się nad kwestiami tolerancji, otwartości i kondycji człowieka.

Film jest dobrze zrealizowany. Gra aktorska jest doskonała. Jerzy Stuhr i Anna Dymna stworzyli przekonujące kreacje Sawickich.

Film jest również pięknie sfotografowany. Czarne i białe zdjęcia nadają filmowi specyficzny klimat.

„Duże zwierzę” to film, który warto obejrzeć. To film, który zostaje w pamięci na długo.