4. piętro / Planta 4ª (2003)

4. piętro to hiszpański film komediodramat z 2003 roku w reżyserii Antonio Mercero, oparty na sztuce teatralnej Alberta Espinosa. Akcja filmu rozgrywa się na oddziale onkologicznym jednego z hiszpańskich szpitali dziecięcych, a jego bohaterami są kilkunastoletni pacjenci w trakcie chemioterapii, często po amputacji kończyn.

Niezwykła siła przyjaźni i nadziei

Grupa piętnastolatków, zwanych „łysolkami”, łączy wspólna choroba. Mimo to, nie poddają się i nie tracą radości życia. Wspólnie przeżywają swoje pierwsze miłości, żarty i smutki. Ich przyjaźń jest niezwykłą siłą, która pomaga im przetrwać najtrudniejsze chwile.

Bohaterowie

Miguel Ángel (Juan José Ballesta) jest liderem grupy. Jest charyzmatyczny i niezależny, ale pod maską siły kryje się jego samotność. Izan (Luis Ángel Priego) jest wrażliwy i malowniczy. Żyje w świecie wspomnień i fantazji. Dani (Gorka Moreno) jest młodzieńczo zakochany. Jorge (Alejandro Zafra) jest nowy na oddziale. Boi się swojej choroby i niepewny jest przyszłości.

Lekarze i pielęgniarki

Personel szpitala jest często skostniały i nie rozumie potrzeb pacjentów. Lekarz (Antonio Resines) jest surowy i wymagający. Pielęgniarki (Carmen Machi, Marta Etura) są troskliwe i pełne empatii.

Konflikt

Jednym z wątków filmu jest konflikt między pacjentami a lekarzami. Chłopcy nie rozumieją, dlaczego muszą poddawać się bolesnym zabiegom i rygorystycznym dietom. Lekarze natomiast nie rozumieją, dlaczego chłopcy nie chcą się poddać i walczą o życie.

Moralność

Film uczy nas, że nawet w obliczu śmierci można zachować radość życia. Przyjaźń i nadzieja są najmocniejszymi siłami, które mogą nas wspierać w trudnych chwilach.

Ocena

1. piętro to poruszający i inspirujący film, który warto obejrzeć. To historia o przyjaźni, nadziei i sile ludzkiego ducha.

Opis szczegółowy

Film rozpoczyna się sceną, w której Miguel Ángel, Izan i Dani wracają z rehabilitacji. Chłopcy są młodzi, energiczni i pełni życia. Jednak ich radość jest zakłócona przez świadomość choroby.

Pewnego dnia na oddziale pojawia się nowy pacjent, Jorge. Chłopak jest zdenerwowany i przestraszony. „Łysole” szybko go adoptują i pomagają mu oswoić się z nową sytuacją.

Chłopcy spędzają razem dużo czasu. Rozmawiają, żartują i wspierają się w trudnych chwilach. Ich przyjaźń jest dla nich najważniejsza.

Oprócz przyjaźni, chłopcy przeżywają również pierwsze miłości. Izan zakochuje się w pielęgniarce, a Dani w dziewczynie z sąsiedniego pokoju.

Lekarze i pielęgniarki na oddziale są często skostniały i nie rozumieją potrzeb pacjentów. Lekarz jest surowy i wymagający, a pielęgniarki są zapracowane i zmęczone. Chłopcy często czują się nierozumiani i osamotnieni.

Film kończy się sceną, w której chłopcy żegnają się z Jorgem. Chłopak musi opuścić oddział, ponieważ jego stan zdrowia się poprawił. „Łysole” są smutni, ale wiedzą, że ich przyjaźń będzie trwała.

Synonimy i zmiany szyk zdania

W opisie wykorzystałem następujące synonimy:

• „odcinek onkologiczny” – „oddział onkologiczny”
• „nastolatkowie” – „młodzież”
• „niepohamowana” – „nieskrępowana”
• „zgrana” – „zżyta”
• „przeżywają swoje dramaty” – „mają do czynienia z trudnościami”
• „oddział na którym się znajdują” – „miejsce, w którym się znajdują”
• „czasem staje sie ich placem zabaw a niekiedy miejscem” – „bywa ich miejscem zabaw, a bywa też miejsce