Dzika banda / The Wild Bunch (1969)

Dzika banda

Rok 1913. Dziki Zachód powoli odchodzi w niepamięć. Rozwój kolei i nowe prawa ograniczają działalność bandytów. W tym świecie, który szybko się zmienia, żyje Pike Bishop i jego banda. To grupa zawodowych złodziei, którzy specjalizują się w okradach banków i pociągów.

Pewnego dnia banda Bishopa napada na biuro kolejowe w teksańskim miasteczku San Rafael. Jednak ich plany krzyżuje pułapka zastawiona przez łowców nagród. W wyniku strzelaniny giną niewinni ludzie, a bandyci ledwo uchodzą z życiem.

Władze kolei dają Thorntonowi, dawnemu przyjacielowi Bishopa, ultimatum: albo w ciągu 30 dni schwyta bandę, albo wróci do więzienia. Thornton nie ma innego wyjścia i rozpoczyna pościg.

Tymczasem Bishop i jego ludzie szykują się do kolejnego napadu. Tym razem ich celem jest pociąg należący do generała Mapache, brutalnego przywódcy meksykańskich rebeliantów.

Pościg Thorntona prowadzi bandę Bishopa w głąb Dzikiego Zachodu. W tym świecie bezprawia i przemocy, gdzie życie ludzkie nie ma żadnej wartości, obie grupy muszą walczyć o przetrwanie.

Postacie

• Pike Bishop (William Holden) – przywódca bandy. To doświadczony i twardy mężczyzna, który nie cofnie się przed niczym, aby przetrwać.
• Dutch Engstrom (Ernest Borgnine) – drugi przywódca bandy. To brutalny i bezwzględny mężczyzna, który nie zna litości.
• Thornton (Robert Ryan) – dawny przyjaciel Bishopa, który został zwerbowany przez kolej do schwytania bandy.
• General Mapache (Emilio Fernandez) – brutalny przywódca meksykańskich rebeliantów.

Motywacja

Motywacją Bishopa i jego bandy jest chęć zysku. Są to zawodowi złodzieje, którzy nie znają innego sposobu życia. Thornton natomiast motywowany jest chęcią zemsty na Bishopu, który w przeszłości go zdradził.

Konflikt

Konflikt w filmie jest wielowarstwowy. Na pierwszym planie znajduje się konflikt pomiędzy bandą Bishopa a łowcami nagród. Jest to konflikt między dobrem a złem, prawem a bezprawiem. Na drugim planie znajduje się konflikt wewnętrzny Bishopa. To konflikt między jego pragnieniem wolności a poczuciem winy za to, co zrobił w przeszłości.

Estetyka

Film „Dzika banda” jest utrzymany w estetyce antywesternu. Peckinpah przedstawia Dziki Zachód jako świat brutalny i bezwzględny, gdzie życie ludzkie nie ma żadnej wartości. W filmie dominują sceny przemocy, które są ukazane w sposób realistyczny i brutalny.

Ocena

„Dzika banda” to jeden z najważniejszych westernów w historii kina. Film jest ceniony za swoją realistyczną i brutalną wizję Dzikiego Zachodu, a także za wyraziste postacie i świetną reżyserię Sama Peckinpaha.

Analiza

Film „Dzika banda” można interpretować na wiele sposobów. Można go odczytać jako metaforę przemijania Dzikiego Zachodu, który pod wpływem zmian społecznych i technologicznych staje się coraz bardziej brutalnym i bezwzględnym miejscem. Można go również odczytać jako refleksję nad naturą ludzkiej przemocy, która niezależnie od epoki i miejsca zawsze pozostaje taką samą.

Film Peckinpaha jest dziełem kontrowersyjnym. Niektórzy krytycy zarzucają mu zbytnią brutalność i cyniczne podejście do tematu. Jednak nie sposób odmówić mu artystycznej wartości. „Dzika banda” to film, który na długo pozostaje w pamięci widza.