Nic do oclenia / Rien à Déclarer (2010)

Nic do oclenia to francusko-belgijska komedia z 2010 roku w reżyserii Dany’ego Boona. Film opowiada historię dwóch celników, Belga Rubena Vandevoorde i Francuza Mathiasa Ducatela, którzy są zmuszeni do pracy razem po zniesieniu granic celnych w UE.

Akcja filmu rozgrywa się w styczniu 1993 roku, w dniu wejścia w życie układu z Schengen. Ruben Vandevoorde jest zagorzałym frankofobem, który od zawsze marzył o karierze w belgijskiej służbie celnej. Mathias Ducatel jest natomiast profrancuskim celnikiem, który jest potajemnie zakochany w siostrze Rubena, Louise.

Kiedy okazuje się, że ich posterunki graniczne zostaną zlikwidowane, Ruben i Mathias zostają wysłani do pracy w eksperymentalnej francusko-belgijskiej brygadzie lotnej. Ich zadaniem jest patrolowanie bezdroży po obu stronach zniesionej granicy.

Początkowo Ruben i Mathias nie mogą się dogadać. Są do siebie wrogo nastawieni i ciągle się kłócą. Jednak z czasem zaczynają się do siebie przekonywać. Odkrywają, że mimo różnic kulturowych i językowych mają wiele wspólnego.

Podczas wspólnych patroli Ruben i Mathias przeżywają wiele zabawnych i wzruszających przygód. Wspólnie pomagają uciekinierom z więzienia, zatrzymują przemytników i ratują życie.

W końcu Ruben i Mathias stają się przyjaciółmi. Przekonują się, że nie taki sąsiad straszny, jakim go malują stereotypy.

Film „Nic do oclenia” to zabawna i wzruszająca komedia o przyjaźni, tolerancji i pokonaniu uprzedzeń. Film został nagrodzony Cezarem za najlepszy scenariusz oryginalny.

Oto kilka dodatkowych informacji o filmie:

• Film został wyprodukowany przez Studio Canal.
• Scenariusz filmu napisał Dany Boon.
• W rolach głównych wystąpili:
  • Benoît Poelvoorde jako Ruben Vandevoorde
  • Dany Boon jako Mathias Ducatel
  • Karin Viard jako Irène Janus
  • François Damiens jako Jacques Janus
  • Julie Bernard jako Louise Vandevoorde
• Film został nakręcony w Belgii i Francji.

Ciekawostki o filmie:

• Dany Boon początkowo planował, aby film był kręcony tylko w Belgii. Jednak ostatecznie zdecydował się na dodanie scen kręconych we Francji.
• W filmie pojawiło się wiele francuskich i belgijskich aktorów drugoplanowych.
• Film był bardzo popularny we Francji i Belgii. W weekend otwarcia obejrzało go ponad 3 miliony widzów.

Podsumowując, „Nic do oclenia” to doskonała komedia, która bawi i wzrusza. Film jest wart obejrzenia nie tylko przez fanów Dany’ego Boona, ale również przez wszystkich, którzy lubią dobre filmy o przyjaźni i tolerancji.