Zabij to i wyjedź z tego miasta (2019)

„Wymorduj to i opuść tę aglomerację (2019)” to dzieło reżyserskie Mariusza Wilczyńskiego, które przenosi widzów w fantastyczną wyprawę poprzez zakamarki nostalgii, wspomnień i bolesnych odkryć. Bohater tego obrazu, szukając schronienia przed rozpaczą po utracie bliskich, ukrywa się w bezpiecznym azylu wspomnień, gdzie czas zdaje się zastygać, a wszyscy bliscy pozostają w wiecznym życiu.

W miarę upływu czasu miasto, istniejące jedynie w umyśle bohatera, przechodzi metamorfozę i rozwija się. To miejsce staje się jego ucieczką od rzeczywistości, stanowiąc azyl przed bólem straty i nieustannym upływem czasu. Tworzy własne, idealizowane miasto, które ewoluuje wraz z nim, dostarczając bezpieczeństwa i spokoju.

Jednak idylla bohatera zostaje nagłę zakłócona, gdy do jego wykreowanego świata wtargują postacie i bohaterowie z dzieciństwa. Ci, którzy zawsze byli młodzi i nieśmiertelni w świadomości kolejnych pokoleń, nagle ulegają procesowi starzenia się, odkrywając efemeryczność wiecznej młodości. To dla głównego bohatera szokujące spostrzeżenie, które burzy jego idealne wyobrażenia o wiecznej beztrosce.

W filmie Wilczyńskiego śledzimy, jak bohater konfrontuje się z prawdą o nieuchronnym upływie czasu i starzeniu się. To przełomowe doświadczenie zmusza go do zmierzenia się z rzeczywistością i opuszczenia swojego bezpiecznego schronienia. W momencie, gdy uświadamia sobie, że wieczna młodość to iluzja, decyduje się na powrót do prawdziwego życia.

„Wymorduj to i opuść tę aglomerację” to film, który w pełni zasługuje na miano autobiograficznej impresji. Wilczyński sięga głęboko do własnych wspomnień, ożywiając nie tylko obrazy utraconych bliskich, ale również przypominając miasto Łódź, odgrywające kluczową rolę w tej opowieści. Łódź staje się miejscem, gdzie wskrzeszają wspomnienia o nieżyjących rodzicach i rodzinie, tworząc wyjątkową panoramę przeszłości.

Wizualna strona filmu równie imponująco podkreśla jego fabułę. Wilczyński posługuje się unikalnym stylem animacji, który doskonale oddaje atmosferę nostalgii i surrealistycznego świata wspomnień. Każda klatka filmu jest starannie przemyślana, a animacja staje się narzędziem do wyrażenia głębokich emocji bohatera.

„Wymorduj to i opuść tę aglomerację” to produkcja, która porusza widza nie tylko uniwersalnym tematem starzenia się i utraty, ale także osobistym spojrzeniem reżysera na własną przeszłość. Mariusz Wilczyński otwiera przed widzem drzwi do swojego świata, dzieląc się intymnymi wspomnieniami i uczuciami.

W filmie tym odnajdujemy uniwersalną prawdę o ludzkiej kondycji, gdzie czas nieubłaganie płynie, a wspomnienia stają się zarówno schronieniem, jak i miejscem konfrontacji z rzeczywistością. „Wymorduj to i opuść tę aglomerację” to nie tylko podróż do przeszłości, ale także refleksja nad tym, jak ważne jest odważenie się żyć w teraźniejszości, mimo bolesnych doświadczeń z przeszłości.