Film „Jej wysokość Afrodyta” ukazuje nam zaskakującą podróż jednego z najbardziej ikonicznych nowojorskich dziennikarzy sportowych, Lennego (Woody Allen), i jego żony (Helena Bonham Carter). Decydują się oni na adopcję, a gdy ich syn Max rozwija się w wyjątkowo bystrego chłopca, Lenny postanawia odkryć tajemnicę jego pochodzenia.
Początek historii przynosi decyzję pary o przyjęciu dziecka do swojego życia. Lenny, obdarzony specyficznym humorem i ironicznym spojrzeniem na świat, z entuzjazmem przyjmuje to wyzwanie. Jednakże, gdy okazuje się, że ich adoptowany syn Max posiada nieprzeciętne zdolności intelektualne, rodzi się w umyśle Lennego pytanie o identyczność biologicznej matki chłopca.
Film w niezwykły sposób łączy elementy komedii z głębokimi przemyśleniami, a także wprowadza widza w świat greckiej tragedii. Lenny, zakorzeniony w codziennym życiu Nowego Jorku, staje się tragicznym bohaterem, który próbuje zrozumieć własne wybory oraz zmierzyć się z konsekwencjami dążenia do poznania biologicznej matki Maxa.
W miarę rozwoju fabuły, Lenny podejmuje się trudnego zadania odnalezienia matki swojego syna. Jego determinacja prowadzi go do spotkania z Lindą (Mira Sorvino), biologiczną matką Maxa. Reżyser buduje napięcie, a widzowie są świadkami nieprzewidywalnych zwrotów akcji, które rzucają nowe światło na relacje między postaciami.
Moment zaskoczenia następuje, gdy Linda, w zupełności niezgodna z oczekiwaniami Lennego, okazuje się być prostytutką i aktorką filmów dla dorosłych. To wydarzenie przynosi nowy wymiar filmowi, mieszając komedię z tragikomedią. Woody Allen wykorzystuje ten moment do zadawania pytań o moralność, akceptację i zdolność do bezwarunkowej miłości.
W „Jej wysokości Afrodyta” odnajdujemy również elementy społecznej satyry, w której losy bohaterów splatają się z kpinami losu. Ironia reżysera wobec codziennego życia Nowego Jorku przeplata się z dialogami, sytuacjami i postaciami, ukazując nie tylko prywatne zmagania bohaterów, ale także komentując współczesne społeczeństwo.
Nie można pominąć faktu, że film zdobył uznanie krytyków i został nominowany do Oscara w 1996 roku za scenariusz. Woody Allen, zawsze twórczy i odważny w swoich wyborach, po raz kolejny prezentuje widzom dzieło, które łączy w sobie głębokie refleksje z lekkością komedii.
Podsumowując, „Jej wysokość Afrodyta” to film, który nie tylko rozbawi swoją błyskotliwą komedią, ale także poruszy istotne kwestie ludzkiego życia, moralności i akceptacji. Stworzony przez Woody’ego Allena, film ten wyróżnia się inteligencją, emocjonalnym bogactwem i niezapomnianymi postaciami. To kinowe doświadczenie pełne różnorodnych tonów, które pozostanie w pamięci widza na długo po zakończeniu seansu.
reżyseria | Woody Allen |
scenariusz | Woody Allen |
gatunek | Fantasy, Komedia rom. |
produkcja | USA |
premiera | 13 września 1995 (Światowa) 26 kwietnia 1996 (Polska premiera kinowa) |
boxoffice | $6 468 498 w USA |
budżet | $15 000 000 |
dystrybucja | Gutek Film |
studio | Magnolia Pictures / Miramax Films (niewymienione w czołówce) / Sweetland Films |
tytuł oryg. | Mighty Aphrodite |
Aktor | Postać |
---|---|
Woody Allen | Lenny |
Mira Sorvino | Linda Ash |
Helena Bonham Carter | Amanda |
Michael Rapaport | Kevin |
F. Murray Abraham | Przewodnik chóru |
Peter Weller | Jerry Bender |
Claire Bloom | Matka Amandy |
David Ogden Stiers | Laius |
Olympia Dukakis | Jocasta |
Jack Warden | Tiresias |
Tony Sirico | Trener bokserski |
Sven Toorvald | Grecki chór |
Seth Gertsacov | Grecki chór |
Jimmy McQuaid | Max |
Jennifer Greenhut | Sekretarka Lenny'ego |
Steven Randazzo | Bud |
John Mineo | Grecki chór |
Danielle Ferland | Cassandra |
Jeffrey Kurland | Oedipus |
Scott Fowler | Grecki chór |
Kenneth Edelson | Ken |
Valda Setterfield | Grecki chór |
Patti Karr | Grecki chór |
Fred Mann III | Grecki chór |
Christopher Nelson | Grecki chór |
Donald Symington | Ojciec Amandy |
Al Cerullo | Pilot helikoptera |
Joseph P. Coleman | Gwiazda filmów porno |
Georgette Pasare | Gwiazda filmów porno |
Bray Poor | Pilot helikoptera w kamerze |
Thomas Durkin | Spiker na wyścigach |
Dan Mullane | Posłaniec |
Kent Blocher | Zeus |
Joanne DiMauro | Grecki chór |
George De La Pena | Grecki chór |
Elie Chaib | Grecki chór |
Rene Ceballos | Grecki chór |
Angelo Fraboni | Grecki chór |
Pamela Blair | Grecki chór |
Marian Filali | Grecki chór |
Denise Faye | Grecki chór |
Paul Giamatti | Badacz |
Paul Herman | Przyjaciel Ricky'ego |
Lisa Vidal | Członkini chóru |
Kathleen Doyle | Żona byłego gospodarza domu Amandy |
Tucker Robin | Max jako niemowlę |
Karin Haidorfer | Kobieta z pary na Park Avenue |
Sondra James | Operatorka / Członkini chóru |
Rosemary Murphy | Koordynatorka do spraw adopcji |
Yvette Hawkins | Dyrektorka szkoły |
J. Smith-Cameron | Żona Buda |
William Addy | Kierownik |
Gary Alper | Mężczyzna z pary na Park Avenue |
David H. Kramer | Członek chóru |
Nolan Tuffy | Dwuletni Max |
Peter McRobbie | Były gospodarz domu Lindy |
Ray Garvey | Trener bokserski |
Dan Moran | Ricky, alfons |
Bruce Winant | Członek chóru |
Dann Fink | Członek chóru |
Tony Darrow | Trener bokserski |
Bill Timoney | Członek chóru |
Karen Longwell | Członkini chóru |
Craig Sechler | Członek chóru |
Dominic Marcus | Członek chóru |
Julie Halston | Gość |
Don Wallace | Julius |
Rawleigh Moreland | Reporter sportowy |
John D. Bair | Pracownik biura Lennyy'ego |
John Dalton | Snob z galerii sztuki |
Barney Fitzpatrick | Dziennikarz sportowy |
Adrian Lee | Gadatliwa kobieta |
Paul Navarra | Dziennikarz sportowy |