Zwariować ze szczęścia / La pazza gioia (2016)

Film „Oszaleć z radości” (2016), reżyserowany przez Paolo Virzì, to fascynująca opowieść o nietypowej przyjaźni dwóch kobiet, które postanawiają uciec z zamkniętego szpitala psychiatrycznego w poszukiwaniu wolności, zabawy i miłości.

Główne bohaterki, Beatrice (Valeria Bruni Tedeschi) i Donatella (Micaela Ramazzotti), stanowią nietuzinkowy duet w świecie, gdzie sprzeczności są na porządku dziennym. Beatrice, rozmowna mitomanka o nadmiernie ekstrawaganckiej osobowości, oraz Donatella, wrażliwa introwertyczka o wytatuowanym i wychudzonym ciele, zawiązują nietypową więź przy „ośrodku terapeutycznym dla kobiet z problemami psychicznymi” – Villi Biondi.

Bea nieustannie otwiera usta, snując rozmowy, które czasem zdają się sięgać absurdu. Opowiada historie o byciu hrabiną miliarderką i podtrzymywaniu związków z najbardziej wpływowymi przywódcami na świecie. W kontraście do tego, Donatella, młoda i skryta dziewczyna z tatuażami, zamyka się w swoim tajemniczym świecie. Obydwie kobiety są pacjentkami w nowoczesnej klinice psychiatrycznej, Villa Biondi, gdzie wyjście poza mury zdaje się być niemożliwe.

Przełomowy moment następuje pewnego popołudnia, kiedy Beatrice i Donatella decydują się uciec z zakładu, poszukując szczęścia wśród „zdrowych” ludzi. Ich nieprzewidywalna przyjaźń staje się siłą napędową tej historii, prowadząc je przez świat na zewnątrz murów kliniki, pełen absurdów, emocji i momentów humoru.

Bea, pełna ekstrawagancji, snuje opowieści o swoim życiu w sposób, który zdaje się wykraczać poza granice zwykłej fantazji. Jej gadatliwość staje się jednym z kluczowych elementów humoru, jednocześnie pozwalając spojrzeć na świat z innej perspektywy. Donatella z kolei odkrywa swoje wewnętrzne piękno, schowane za wychudzonym ciałem i enigmatycznymi tatuażami. Jej postać nadaje głębi fabule filmu, ukazując, że piękno często tkwi w miejscach, które nie rzucają się od razu w oczy.

Film skupia się nie tylko na absurdocie życia w szpitalu psychiatrycznym, ale również stawia pytanie, czy świat na zewnątrz jest rzeczywiście miejscem zdrowia i rozwagi. Pomimo ucieczki ze szpitala dla „szalonych”, podróż Beatrice i Donatelli przez świat „normalnych” ludzi ukazuje, że granica między zdrowiem a szaleństwem może być płynna i subiektywna.

W trakcie ucieczki bohaterki napotykają różnorodne postacie, z którymi dzielą się swoimi historiami życiowymi. Spotkania z ludźmi spoza kręgu psychiatrycznego rzucają światło na różnorodność ludzkiego doświadczenia i kwestionują, czy pojęcie „normalności” ma istotne znaczenie.

Paolo Virzì, reżyser, zręcznie balansuje między momentami śmiechu a głębokimi refleksjami nad naturą ludzkiej psychiki. Przez to film nie tylko dostarcza rozrywki, ale również skłania do refleksji nad wartością przyjaźni, akceptacji i szukaniem sensu w życiu. Przyjaźń Beatrice i Donatelli, choć pozornie niewłaściwa, staje się źródłem wzajemnej siły i wsparcia.

„Oszaleć z radości” to kinowa podróż pełna zaskakujących zwrotów akcji, wyrazistych postaci i głębokich przemyśleń. Paolo Virzì stworzył dzieło, które przekracza granice konwencji, udowadniając, że szczęście często kryje się w najmniej oczekiwanych miejscach, a pojęcie normalności jest zależne od perspektywy każdego z nas.