Zły porucznik / The Bad Lieutenant: Port of Call – New Orleans (2009)

Wciąż w mrokach Nowego Orleanu rozbrzmiewa historia zatopiona w uzależnieniach i niemoralności, gdzie porucznik Terence McDonagh, ukazany przez Nicholasa Cage’a, pełni rolę zepsutego stróża prawa. Werner Herzog, reżyser tego mrocznego dramatu, odsłania przed widzami obraz miasta odradzającego się po przejściu huraganu Katrina, gdzie rozgrywa się nie tylko walka z przestępczością, ale także wewnętrzna bitwa bohatera z własnymi demony.

McDonagh, niegdyś sierżant, teraz porucznik, to postać utrzymująca się w otoczeniu narkotyków, hazardu, przemocy i skomplikowanych relacji z prostytutką. Jego awans po heroicznej akcji ratowania tonącego więźnia zdaje się być jedynie pozornym zwycięstwem, gdy fizyczny ból kręgosłupa popycha go w objęcia uzależnień. Film otwiera się na pełnym chaosu Nowym Orleanie, gdzie McDonagh, pośród grabieży i przestępczości, angażuje się w dochodzenie w sprawie bestialskiego mordu na rodzinie afrykańskich imigrantów.

W miarę jak McDonagh penetruje mroczne zakamarki śledztwa, zaczyna się ukazywać, że linie między jego życiem zawodowym a osobistym są coraz bardziej zatarcie. Bohater, zmagający się z własnymi nałogami i demonami, przekracza granice etyki, flirtując z myślą o współpracy z handlarzami narkotyków w nadziei na szybki zysk. Film rzuca widza w wir moralnych dylematów, gdzie McDonagh staje się chwiejnym mostem między światem prawa a ciemnością ludzkiej natury.

Herzog w swoim charakterystycznym stylu bada psychikę głównego bohatera, obnażając wpływ uzależnień i fizycznego bólu na jego decyzje i postępowanie. Cage, w wyrazisty sposób, prezentuje upadek i zepsucie McDonagha, co sprawia, że widz balansuje pomiędzy współczuciem a potępieniem wobec tego zdemoralizowanego porucznika.

„Zły Porucznik: Port of Call – New Orleans” to nie tylko thriller kryminalny, lecz także głęboki portret jednostki w obliczu własnych słabości. Herzog, znany z zamiłowania do tematyki ludzkiej psychiki, wplata w film elementy absurdu i filozoficznych refleksji. Kulisy Nowego Orleanu, zarówno zrujnowanego przez katastrofę, jak i odradzającego się, stają się metaforą upadku i nadziei jednocześnie.

Opowieść o zrujnowanym poruczniku jest niepokojącym, szokującym i zmuszającym do refleksji zanurzeniem w mrocznym labiryncie ludzkiej natury. Herzog, poprzez historię McDonagha, eksploruje cienie moralności, ukazując, że granica między dobrem a złem jest często mniej wyraźna, niż byśmy chcieli sądzić.