Viridiana (1961) to surrealistyczny dramat filmowy w reżyserii Luisa Buñuela, oparty na powieści Halma Benito Pérez Galdósa. Film opowiada historię Viridiany, młodej zakonnicy, która odwiedza swojego owdowiałego wuja, Don Jaimego.
Opowieść
Film rozpoczyna się sceną, w której Viridiana, młoda nowicjuszka, opuszcza klasztor, aby odwiedzić swojego wuja, Don Jaimego. Dziewczyna jest bardzo podobna do jego zmarłej żony, Eulalii, co wzbudza w nim pożądanie. Don Jaime proponuje Viridianie małżeństwo, ale dziewczyna odrzuca jego zaloty.
Wściekły Don Jaime wyrzuca Viridianę z domu. Dziewczyna wraca do klasztoru, ale nie może pogodzić się z tym, co się wydarzyło. Ostatecznie postanawia opuścić zakon i wrócić do wuja.
Don Jaime jest zaskoczony powtórnym pojawieniem się Viridiany. Dziewczyna proponuje mu, aby przekształcił swój dom w przytulisko dla bezdomnych. Don Jaime zgadza się, a Viridiana zaczyna opiekować się grupą biedaków.
Początkowo bezdomni są wdzięczni Viridianie za pomoc. Jednak z czasem zaczynają się do niej odnosić z nieufnością i agresją. Pewnego dnia jeden z mężczyzn próbuje ją zgwałcić. Viridiana broni się, ale zostaje zraniona.
W przytułku wybucha pożar. Viridiana ratuje bezdomnych, ale sama ginie w płomieniach.
Interpretacja
Viridiana to film o wielu interpretacjach. Można go odczytywać jako satyrę na fałszywą dobroczynność, jako alegorię religijną lub jako osobiste wyznanie Buñuela.
W kontekście satyrycznym film można interpretować jako krytykę religii i instytucji kościelnych. Don Jaime, jako przedstawiciel Kościoła, jest postacią cyniczną i hipokrytyczną. Jego zaloty do Viridiany można odczytywać jako próbę wykorzystania jej naiwności.
W kontekście religijnym film można interpretować jako alegorię Męki Pańskiej. Viridiana, jako młoda kobieta, jest symbolem Chrystusa. Jej śmierć w płomieniach można odczytywać jako śmierć Chrystusa na krzyżu.
W kontekście osobistym film można interpretować jako refleksję Buñuela nad swoim życiem. Buñuel, podobnie jak Viridiana, był osobą religijną, która przeżyła kryzys wiary. Film można odczytywać jako próbę Buñuela pogodzenia się z własną religijną przeszłością.
Ocena
Viridiana to jeden z najważniejszych filmów w historii kina. Jest to film surrealistyczny, ale jednocześnie realistyczny. Buñuel łączy w nim elementy absurdu, humoru i dramatu. Film jest bogaty w symbolizm i metafory.
Film został nagrodzony Złotą Palmą na 14. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes. Został również nominowany do Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny.
Film został jednak zakazany w Hiszpanii przez 16 lat. Watykan potępił film jako bluźnierczy.
Viridiana to film, który wciąż budzi kontrowersje. Jest to film, który porusza ważne tematy i skłania do refleksji.
reżyseria | Luis Buñuel |
scenariusz | Luis Buñuel, Julio Alejandro |
gatunek | Dramat |
produkcja | Hiszpania, Meksyk |
premiera | 17 maja 1961 (Światowa) |
na podstawie | Benito Pérez Galdós (powieść) (niewymieniony w czołówce) |
studio | Films 59 / Gustavo Alatriste / Unión Industrial Cinematográfica (UNINCI) |
tytuł oryg. | Viridiana |
inne tytuły | Viridiana USA Viridiana Wielka Brytania Airidiana Australia |
Aktor | Postać |
---|---|
Silvia Pinal | Viridiana |
Francisco Rabal | Jorge |
Fernando Rey | Don Jaime |
Margarita Lozano | Ramona |
Victoria Zinny | Lucia |
José Calvo | Don Amalio |
Teresa Rabal | Rita |
Luis Heredia | Manuel "Mały" |
Lola Gaos | Enedina |
María Isbert | Żebraczka |
Joaquín Roa | Pan Zequiel |
José Manuel Martín | Żebrak |
Narciso Ojeda | |
Sergio Mendizábal | Żebrak |
Claudio Brook | |
Milagros Tomás | Żebraczka |
Juan García Tiendra | José "Trędowaty" |
Joaquin Mayol | Żebrak |
Palmira Guerra | Żebraczka |
Alicia Jorge Barriga | Żebraczka |
José María Lado | Burmistrz |