Smak życia / L’Auberge espagnole (2002)

Smak życia to francusko-hiszpański film komediowy z 2002 roku w reżyserii Cédrica Klapischa. Opowiada o przygodach młodego Francuza, Xaviera, który wyjeżdża na roczny staż do Barcelony. W nowym mieście zaprzyjaźnia się z grupą studentów z różnych krajów, a dzięki nim odkrywa nowy, pełen smaku życia.

Xavier to typowy przedstawiciel francuskiej klasy średniej. Jest spokojnym, nieco zagubionym w życiu chłopakiem, który nie potrafi się wyzwolić spod wpływu matki. Po przyjeździe do Barcelony czuje się zagubiony i samotny. Nie zna języka, nie ma znajomych, a w dodatku jego dziewczyna, Martine, czeka na niego w Paryżu.

Sytuacja Xaviera zmienia się, kiedy poznaje swoich współlokatorów. Są to:

• William, Brytyjczyk, który marzy o karierze aktorskiej. Jest ekscentryczny i zabawny, ale też nieco nieodpowiedzialny.
• Jean-Michel, Francuz, który studiuje prawo. Jest poważny i odpowiedzialny, ale też nieco nudny i konserwatywny.
• Wendy, Amerykanka, która studiuje ekonomię. Jest ambitna i inteligentna, ale też nieco snobistyczna.
• Isabelle, Belgijka, która studiuje języki obce. Jest otwarta i towarzyska, ale też nieco roztrzepana.
• Alistair, Szkot, który studiuje medycynę. Jest inteligentny i przystojny, ale też nieco arogancki.

Wspólnie z Xavierem tworzą oni prawdziwą mieszankę kulturową. Ich codzienność wypełniona jest wspólnymi posiłkami, imprezami, a także kłopotami i rozczarowaniami. To właśnie dzięki nim Xavier uczy się o sobie i o życiu.

W filmie pojawia się również wątek miłosny. Xavier zakochuje się w Anne-Sophie, niespełnionej żonie, która przyjechała do Barcelony, aby rozpocząć nowe życie. Ich związek jest burzliwy, ale też pełen pasji.

Smak życia to ciepła i zabawna komedia, która opowiada o tym, jak ważne jest poznawanie nowych ludzi i przeżywanie nowych doświadczeń. To film, który uczy nas, że życie jest pełne smaku, nawet jeśli nie zawsze jest łatwe.

Oto kilka dodatkowych szczegółów, które można uwzględnić w opisie filmu:

• Xavier uczy się hiszpańskiego, dzięki czemu może lepiej porozumiewać się ze swoimi współlokatorami.
• Wspólnie z nimi wyjeżdża na wycieczki po Hiszpanii, poznając jej kulturę i historię.
• W końcu uświadamia sobie, że nie chce wrócić do Paryża i że chce zostać w Barcelonie.

Film został pozytywnie przyjęty przez krytyków i widzów. Był nominowany do nagrody Cezara za najlepszy film, a Romain Duris otrzymał nagrodę dla najlepszego aktora.