Opowieść o dwóch siostrach / Janghwa, Hongryeon (2003)

W filmie „Janghwa, Hongryeon” Jee-woona Kima ukazana jest poruszająca opowieść o dwóch siostrach, które po długim pobycie w zakładzie psychiatrycznym wracają do rodowego gniazda, tylko po to, by odkryć, że mroczne cienie przeszłości wplątują się w ich teraźniejszość.

Nurtujący klimat opowieści, opartej na starej koreańskiej legendzie, wywołuje skojarzenia z baśniami braci Grimm. Siostry, przebywające wcześniej w szpitalu psychiatrycznym po samobójczej śmierci matki, muszą stawić czoła złemu traktowaniu ze strony bezwzględnej macochy, która kategorycznie nie wierzy w ich zdolność do wyzdrowienia, a ojciec poddaje się jej władzy. Wkrótce jednak w domu zaczynają dziać się niepokojące, nadprzyrodzone zjawiska, które rzucają cień tajemnicy nad życiem bohaterek. [opis dystrybutora]

Kim eksploruje idee iluzoryczności rzeczywistości, inspirowany naukami Buddy, tworząc gotycką i pełną grozy opowieść. Film czerpie z bogactwa koreańskiej legendy „Róża i Lotos”, która znalazła swoje odbicie na ekranie pięciokrotnie, ostatnio właśnie w 2003 roku. Losy dwóch sióstr, uwięzionych w mrocznych ścianach szpitala psychiatrycznego po tragicznych przeżyciach z dzieciństwa, powracają do światła. W opustoszałym, odciętym od świata domostwie czekają na nie ojciec i nieufna macocha. Na początku nic nie wskazuje na to, że życie domowników zostanie zachwiane wewnętrznymi konfliktami, lecz napięcie między siostrami a ojcem z macochą narasta. Niejasne jest, czy to ludzkie interakcje wywołują to napięcie, czy też dom, w którym drzemią makabryczne tajemnice, rzutując mrocznym cieniem na życie bohaterów. Film przywołuje ducha klasycznych dzieł grozy, takich jak „Upadek domu Usherów” Renoira, „Laura” Hitchcocka, „Grobowiec Ligei” Cormana czy „Lśnienie” Kubricka, gdzie „locus horridus” zdaje się kształtować losy bohaterów.

„Janghwa, Hongryeon” to mistyczna podróż w głąb ludzkiej psychiki, ukazująca iluzoryczność obrazu świata. Kim używa filmowego medium, aby snuć refleksję na temat istoty marzeń i rzeczywistości. Wątek gotycki i koreańska mitologia spleciona w jedną narrację stanowią nie tylko horrorem psychologicznym, ale także studium ludzkich emocji i zakamarków umysłu. Siła filmu polega na przeniesieniu widza w świat, w którym granice między jawą a snem stają się mgliste, a tajemnica ukryta za zasłoną mitu staje się elementem centralnym tej hipnotyzującej historii. „Janghwa, Hongryeon” to nie tylko opowieść strasząca, lecz także podróż w głąb ludzkiej duszy, gdzie prawda skryta jest za zasłoną mitu i przerażającego nieznanych.