Nomadland (2020)

„Wędrówki Przez Pustkowia (2020)”, w reżyserii Chloé Zhao, to poruszająca odyseja kobiety po sześćdziesiątce, która, dotknięta skutkami recesji, zmuszona jest podjąć decyzję o rozpoczęciu życia nomadki, opuszczając konwencjonalną rzeczywistość.

Frances McDormand wciela się w postać Fern, która po dramatycznych przeżyciach związanych z recesją, postanawia opuścić utarte szlaki i wyruszyć w nieznane jako współczesna nomadka. To trzeci film fabularny Chloé Zhao, który rzuca światło na niezwykłe losy bohaterki, gdy pakuje swój van, by stać się podróżniczką przemierzającą nieograniczone przestrzenie amerykańskiego Zachodu.

W wyniku kaprysów gospodarczych, Fern traci niemal całkowicie swój dotychczasowy majątek. To wydarzenie staje się punktem zwrotnym, który skłania ją do podjęcia nietypowego wyboru – rezygnacji z rutyny na rzecz ciągłych podróży i odkryć. Opowieść ta rysuje obraz ludzkiego ducha, odbijającego się echem problemów ekonomicznych, które wielu ludzi musiało pokonać w okresie recesji.

W trakcie swej wędrówki, Fern spotyka niezwykłych ludzi, prawdziwych nomadów, którzy stają się dla niej mentorami i kompanami podróży. Postaci takie jak Linda May, Swankie czy Bob Wells wprowadzają unikalne elementy do życia Fern, dzieląc się własnymi doświadczeniami, życiową mądrością i tajemnicami sztuki przetrwania w trudnych warunkach.

Chloé Zhao, poprzez intymne ujęcia i subtelne narracyjne niuanse, przenosi widza w odległe zakątki amerykańskiego Zachodu. Pejzaże, które przemierza Fern, stają się symbolicznym obrazem jej wewnętrznej podróży, poszukiwań sensu i adaptacji do nowej rzeczywistości. Reżyserka zręcznie bada tematy samotności, wolności oraz prostoty życia, demonstrując, że czasem utracone rzeczy mogą prowadzić do nieoczekiwanych odkryć i nieznanego piękna.

Frances McDormand w genialny sposób przenosi emocje bohaterki na ekran, prowadząc widza przez szeroką paletę uczuć – od bólu związanej z utratą po euforyczne doznania wolności. Jej wiarygodna gra sprawia, że historia Fern staje się uniwersalnie zrozumiała i dotykająca dla każdego, kto kiedykolwiek zetknął się z trudnościami życiowymi i dążył do znalezienia sensu.

„Wędrówki Przez Pustkowia” nie tylko opowiadają historię indywidualnej podróży Fern, ale stanowią również spojrzenie na współczesne społeczeństwo, w którym ludzie z różnych przyczyn stają się nomadami we własnym kraju. Film porusza kwestie społeczne, eksponując zarówno solidarność nomadów, jak i wyzwania związane z brakiem stałego miejsca zamieszkania.

Ścieżka dźwiękowa stworzona przez Ludwiga Göranssona znakomicie współgra z malowniczymi pejzażami filmu, nadając głębi emocjonalnej i podkreślając istotę podróży Fern. Kamera Joshuy Jamesa Richardsa uchwytuje piękno nieoszlifowanej, dzikiej przyrody, jednocześnie utrwalając intymność chwil dzielonych przez bohaterów.

„Wędrówki Przez Pustkowia” to film, który nie tylko urzeka wizualnie, ale również porusza na poziomie głębszym. To opowieść o odwadze, adaptacji i nieugiętym duchu ludzkiej egzystencji w obliczu utraty i niepewności. Chloé Zhao stworzyła dzieło sztuki, które pozostaje z widzem na długo po zakończeniu seansu, inspirując do refleksji nad własnym życiem i wartościami, które są naprawdę istotne.