Mój Nikifor (2004)

Mój Nikifor – film o przyjaźni, miłości do sztuki i wolności

Film Mój Nikifor w reżyserii Krzysztofa Krauzego to oparta na faktach historia ostatnich lat życia Epifaniusza Drowniaka, znanego bardziej jako Nikifor Krynicki, jednego z najwybitniejszych polskich malarzy prymitywistów.

Początek

Akcja filmu rozpoczyna się w 1960 roku w Krynicy-Zdroju. Do pracowni Mariana Włosińskiego, młodego plastyka, wchodzi Nikifor. Mężczyzna jest dziwnie ubrany, mówi bełkotliwie i nie ma żadnych dokumentów. Włosiński jest początkowo poirytowany natrętnym gościem, ale z czasem zaczyna go poznawać i odkrywa w nim niezwykłe talenty.
[Image of Marian Włosiński, malarz]

Odkrycie talentu

Włosiński zdaje sobie sprawę, że Nikifor jest genialnym malarzem. Jego obrazy są pełne kolorów, ekspresji i niesamowitej wyobraźni. Włosiński postanawia poświęcić swoje życie na opiekę nad Nikiforem i promocję jego twórczości.

Przyjaźń

Między Włosińskim a Nikiforem rodzi się przyjaźń. Obaj mężczyźni są bardzo różni, ale łączy ich miłość do sztuki i chęć wolności. Nikifor uczy Włosińskiego, jak być wolnym od konwenansów i stereotypów. Włosiński pomaga Nikiforowi w rozwoju jego talentu i w upowszechnieniu jego twórczości.

Opieka

Nikifor choruje na gruźlicę. Włosiński poświęca mu cały swój czas i uwagę. Malarz opiekuje się Nikiforem, maluje z nim, a także pomaga mu w codziennych czynnościach.

Sukces

Dzięki staraniom Włosińskiego, w 1967 roku w Warszawie odbywa się pierwsza retrospektywna wystawa prac Nikifora. Wystawa jest wielkim sukcesem i Nikifor zostaje uznany za jednego z najwybitniejszych malarzy prymitywistów na świecie.

Koniec

Nikifor umiera w 1968 roku. Włosiński jest przy nim do końca. Film kończy się sceną, w której Włosiński czuwa przy łóżku umierającego Nikifora.

Podsumowanie

Mój Nikifor to film o przyjaźni, miłości do sztuki i wolności. To opowieść o dwóch niezwykłych mężczyznach, którzy odnaleźli się w sobie i razem stworzyli coś pięknego.

Film został doceniony przez krytyków i widzów. Otrzymał wiele nagród, w tym Orła za najlepszy film, najlepszą reżyserię, najlepszą scenografię i najlepszą główną rolę kobiecą.