Milczenie / Tystnaden (1963)

Milczenie to szwedzki dramat psychologiczny z 1963 roku w reżyserii Ingmara Bergmana. Jest to trzecia część Trylogii Wiary, poprzedzona przez Siódmiej pieczęci (1957) i Jak w zwierciadle (1961). Film opowiada o dwóch siostrach, Annie i Ester, które zatrzymują się w hotelu w obcym kraju. Ich relacja jest napięta, a różnice charakterologiczne powodują, że stopniowo dochodzi między nimi do konfliktu.

Akcja filmu rozgrywa się w obcym mieście, którego język nie jest zrozumiały dla bohaterów. Jest to metafora wyobcowania i alienacji, które są tematami przewodnimi filmu. Bohaterowie są odizolowani od siebie i od świata, w którym się znajdują.

Anna jest siostrą Ester. Jest to kobieta praktyczna i rozsądna. Jest zmęczona podróżą i pragnie jak najszybciej wrócić do domu. Ester jest natomiast artystką i intelektualistką. Jest to kobieta wrażliwa i zagubiona. Jej choroba jest symbolem kryzysu wiary, który przeżywa.

W hotelu kobiety spotykają się z obojętnością i chłodem ze strony obsługi. Nie są w stanie porozumieć się z miejscowymi, co jeszcze bardziej potęguje ich poczucie wyobcowania.

Konflikt między siostrami narastaje stopniowo. Anna jest niezadowolona z tego, że Ester nie chce wrócić do domu. Ester z kolei czuje się osaczona i nierozumiana przez siostrę.

Kulminacją konfliktu jest scena, w której Anna i Ester kłócą się o Johana. Anna uważa, że Ester jest zbyt opiekuńcza wobec syna. Ester z kolei uważa, że Anna nie jest w stanie zapewnić mu odpowiedniej opieki.

W finale filmu Anna i Ester decydują się rozstać. Anna wyjeżdża do domu, a Ester pozostaje w hotelu.

Milczenie to film o złożonych relacjach międzyludzkich. Jest to również film o kryzysie wiary i o poszukiwaniu sensu życia.

Oto kilka dodatkowych szczegółów, które można dodać do opisu filmu:

• Hotel, w którym zatrzymują się bohaterowie, jest mroczny i ponury. Jest to symbol wewnętrznego mroku, który dręczy siostry.
• Johan jest jedyną postacią, która nie jest uwikłana w konflikt między siostrami. Jest on symbolem nadziei i możliwości nowego początku.
• Film kończy się sceną, w której Anna siedzi na plaży i patrzy na morze. Jest to scena symbolizująca nadzieję na odnalezienie spokoju i harmonii.

Wnioski:

• Milczenie to film głęboki i poruszający.** Jest to film, który pozostawia widza z mnóstwem pytań i wątpliwości.
• Film jest doskonałym przykładem twórczości Ingmara Bergmana. Bergman był mistrzem psychologicznego kina i potrafił w sposób mistrzowski uchwycić złożoność ludzkich emocji.