Love (2015)

Film „Love” z 2015 roku, w reżyserii Gaspara Noé, przedstawia intensywną podróż przez labirynt uczuć dwójki bohaterów, Murphy’ego (Karl Glusman) i Electry (Aomi Muyock), rozgrywającą się pod wpływem jednego telefonu od matki Elektry. To połączenie wydarzeń przeszłych i obecnych rzuca Murphy’ego w otchłań wspomnień o burzliwym romansie, który był pełen obietnic, ekstremalnych przeżyć i bolesnych pomyłek.

Historia zaczyna się w noworoczny poranek, gdy Murphy odbiera niepokojący telefon od matki byłej dziewczyny. Elektra zniknęła bez śladu, nie dając o sobie znać przez dwa długie miesiące. To zdarzenie stanowi katalizator dla rozważań głównego bohatera nad ich przeszłością. Jeszcze pod wpływem mrocznych wspomnień sylwestrowej nocy, Murphy wraca myślami do chwil, gdy z Elekrą marzyli o przyszłości artystycznej, ona jako malarka, a on jako reżyser filmowy.

Film przemieszcza się między dwoma czasami, ukazując widzom romantyczne spotkanie w paryskim parku, gdzie para przeżywała chwile radości i marzeń. Ich namiętny związek, nabierający smaku narkotyków, erotycznych uniesień i wzajemnych oskarżeń, pozostawia trwałe piętno na ich życiu. Gaspar Noé ukazuje miłość jako skomplikowaną symfonię emocji, które rzeźbią w psychice postaci, pozostawiając nieliche piętno na ich psychice.

Poprzez zręczne splatanie przeszłości z teraźniejszością, reżyser tworzy surrealistyczną opowieść o miłości, która jest zarówno piękna, jak i destrukcyjna. Murphy, pozostawiony tego dnia sam w domu, eksperymentuje z opium, próbując stawić czoła własnej historii. Misternie konstruowana narracja stopniowo odsłania jego przeszłe szczęście, popełnione błędy oraz ukryte uczucia. Każda scena jest jak element układanki, składający się na kompletny obraz życia bohaterów, związany z bólem i tęsknotą.

Erotyka splata się z melancholią, tworząc niezwykłą opowieść o miłości i utracie. Sceny miłosne między Murphy’m a Elektrą są niepohamowane i realistyczne, eksplorując zarówno fizyczność, jak i emocjonalne aspekty z surową szczerością. Noé nie unika trudnych tematów, otwarcie prezentując zarówno zmysłowość, jak i ból wynikający z tragicznych decyzji i nieodwracalnych strat.

Puste ujęcia i bezlitosne kadry pozostawiają widza z uczuciem zakłopotania, przenosząc atmosferę beznadziejności i samotności, które towarzyszą bohaterowi w konfrontacji ze swoimi decyzjami. Język filmowy staje się narzędziem do przekazywania złożonych uczuć, a brawurowa reżyseria Gaspara Noé umożliwia widzom przeżycie historii na wielu poziomach emocjonalnych.

„Love” nie jest jedynie opowieścią o romansie dwóch osób, to także głęboko zakorzeniony portret ludzkiej psychiki i stanu emocjonalnego. Dzięki odważnemu podejściu do tematyki miłości, seksu i bólu, film pozostawia trwałe wrażenie, prowokując do refleksji nad naturą ludzkich związków. Gaspar Noé stworzył dzieło, które nie tylko porusza, ale także zmusza do zastanowienia się nad tym, co oznacza prawdziwa miłość i równocześnie utrata tego, co najcenniejsze.