Czyż nie dobija się koni? / They Shoot Horses, Don’t They? (1969)

Czyż nie dobija się koni? - Na skróty Czyż nie dobija się koni?

Czyż nie dobija się koni? (1969) to amerykański film dramatyczny w reżyserii Sydneya Pollacka, na podstawie powieści Horace'a McCoya pod tym samym tytułem. Film opowiada historię grupy ludzi, którzy biorą udział w maratońskim konkursie tanecznym w Los Angeles w 1932 roku, w czasie Wielkiego Kryzysu.

Akcja filmu rozpoczyna się w 1932 roku, w czasie Wielkiego Kryzysu. W Los Angeles odbywa się konkurs taneczny, w którym główną nagrodą jest 1500 dolarów. Nagroda jest kusząca dla wielu ludzi, którzy są zdeterminowani, aby wyrwać się z nędzy.

Do konkursu zgłasza się grupa ludzi o różnych losach. Jest wśród nich Gloria (Jane Fonda), młoda kobieta, która marzy o karierze aktorskiej. Jest też Robert (Michael Sarrazin), młody człowiek, który szuka sposobu na uratowanie swojego małżeństwa. Jest też Alice (Susannah York), doświadczona tancerka, która jest zdeterminowana, aby wygrać.

Konkurs jest brutalny i wyczerpujący. Tancerze muszą tańczyć przez 24 godziny na dobę, bez przerwy na sen czy jedzenie. Konkurs jest również niebezpieczny. Tancerze są pod presją, aby wygrać, co prowadzi do konfliktów i tragedii.

W miarę jak konkurs się toczy, tancerze zaczynają tracić swoje człowieczeństwo. Stają się coraz bardziej zmęczeni, wychudzeni i zdesperowani. Zaczynają robić rzeczy, których nigdy by nie zrobili, gdyby nie byli pod presją.

W końcu tylko garstka tancerzy pozostaje w konkursie. Gloria i Robert walczą o zwycięstwo, ale ich związek zaczyna się rozpadać pod presją. Alice jest coraz bardziej zdesperowana, aby wygrać, co prowadzi do tragedii.

Czyż nie dobija się koni? to wstrząsający film, który pokazuje, jak wielkie kryzysy mogą zmieniać ludzi. Film jest również opowieścią o pragnieniu sławy i sukcesu, które może doprowadzić do upadku.

Film otrzymał wiele pozytywnych recenzji od krytyków. Został doceniony za realistyczne przedstawienie Wielkiego Kryzysu, a także za świetne aktorstwo, szczególnie Jane Fondy i Susannah York.

Ocena filmu

Czyż nie dobija się koni? to jeden z najlepszych filmów o Wielkim Kryzysie. Film jest realistyczny i wstrząsający, a jednocześnie poruszający i pełen nadziei. Film jest obowiązkową pozycją dla każdego miłośnika kina.

Ocena aktorstwa

Jane Fonda i Susannah York dają znakomite kreacje w filmie. Fonda jest przekonująca jako młoda kobieta, która jest zdeterminowana, aby osiągnąć sukces. York jest przejmująca jako doświadczona tancerka, która jest zdana na siebie.

Michael Sarrazin również daje dobrą kreację jako młody człowiek, który próbuje uratować swoje małżeństwo.

Ocena reżyserii

Sydney Pollack tworzy w filmie gęstą i duszną atmosferę. Film jest pełen napięcia i niepokoju. Pollack doskonale oddaje brutalność i wyczerpanie konkursu tanecznego.

Podsumowanie

Czyż nie dobija się koni? to wstrząsający i poruszający film, który pokazuje, jak wielkie kryzysy mogą zmieniać ludzi. Film jest obowiązkową pozycją dla każdego miłośnika kina.

W czasach Wielkiego Kryzysu, gdy bezrobocie sięga rekordowych poziomów, ludzie zmagający się z nędzą widzą w maratońskim konkursie tanecznym szansę na wydostanie się z finansowych tarapatów. Główną nagrodą, warta 1500 dolarów, staje się dla nich iskrą nadziei w mroku trudności.

Tłumy uciekinierów przed biedą i beznadzieją gromadzą się, by wziąć udział w tym maratonie tanecznym, gdzie dni i noce stają się jednym niekończącym się wirującym tańcem, a granica między wysiłkiem a wyczerpaniem staje się coraz bardziej rozmyta.

Wielki krach gospodarczy zepchnął setki ludzi na skraj nędzy, a maraton taneczny oferujący okazję wygranej dużej sumy pieniędzy staje się dla nich jak ostatnia deska ratunku w burzliwych wodach ekonomicznej zawieruchy. Wśród desperatów, których losy splatają się na parkiecie, znajdują się Gloria (wcielana przez Jane Fondę) oraz Robert (w roli Michaela Sarrazina). Dla Glorii walka o przetrwanie nabiera osobistego wymiaru, gdyż jej psychika została osłabiona przez niedawną próbę samobójczą. Rozpoczyna się brutalna rywalizacja, w której uczestnicy są zmuszeni tańczyć, aż do wyczerpania się ostatnich sił, w nadziei na wydobycie się z otchłani ubóstwa.

W nieprzejednanej rzeczywistości, gdzie każdy krok na parkiecie jest równocześnie krokiem w walce o przetrwanie, uczestnicy maratonu tanecznego zostają zepchnięci na skraj swoich fizycznych i psychicznych możliwości. W tej arenie, gdzie perspektywa zwycięstwa jest splątana z lękiem przed przegraną, ludzka wytrzymałość poddawana jest najbardziej druzgocącym próbom.

Sydney Pollack w swoim filmie "Czyż nie dobija się koni?" przenosi widza w czasy wielkiego kryzysu, ukazując kruchą równowagę między nadzieją a rozpaczą, która towarzyszy uczestnikom bezlitosnej rywalizacji o przetrwanie. Poprzez niezwykłe wyczucie napięcia i atmosfery epoki, reżyser rzucił światło na ludzką naturę w obliczu skrajnych wyzwań, malując portret społeczeństwa zmagającego się z upadkiem i desperacką walką o lepsze jutro.

W okresie Wielkiego Kryzysu, kiedy bezrobocie osiągało druzgocące poziomy, ludzie walczący z nędzą dostrzegali w maratońskim konkursie tanecznym szansę na wydostanie się z finansowych tarapatów. Główną nagrodą, warta 1500 dolarów, stawała się dla nich promieniem nadziei na horyzontach przyszłości.

Tłumy uchodźców przed biedą i rozpaczą zbiegały się, by uczestniczyć w tym maratonie tanecznym, gdzie dni i noce łączyły się w wirujący, nieustający taniec, a granica między wysiłkiem a wyczerpaniem stawała się coraz bardziej niejasna.

Wielki krach gospodarczy pogrążył setki ludzi w nędzy, a maraton taneczny oferujący możliwość zdobycia dużej sumy pieniędzy stawał się dla nich ostatnią deską ratunku w burzliwych wodach ekonomicznej zawieruchy. Wśród desperatów, których losy splatały się na parkiecie, znaleźli się Gloria (wcielana przez Jane Fondę) oraz Robert (zagrał Michael Sarrazin). Dla Glorii walka o przetrwanie nabiera osobistego wydźwięku, gdyż jej psychika została osłabiona przez niedawną próbę samobójczą. Rozpoczyna się bezlitosna rywalizacja, w której uczestnicy zmuszeni są tańczyć, aż do całkowitego wyczerpania swoich sił, w nadziei na wydostanie się z otchłani ubóstwa.

W nieprzejednanej rzeczywistości, gdzie każdy krok na parkiecie jest jednocześnie krokiem w walce o przetrwanie, uczestnicy maratonu tanecznego zostają postawieni przed skrajnymi fizycznymi i psychicznymi wyzwaniami. W tej arenie, gdzie perspektywa zwycięstwa splątana jest z lękiem przed porażką, ludzka wytrzymałość poddana jest najbardziej druzgocącym próbom.

Sydney Pollack w swoim filmie "Czyż nie dobija się koni?" przenosi widza w czasy Wielkiego Kryzysu, ukazując delikatną równowagę między nadzieją a rozpaczą, towarzyszącą uczestnikom bezlitosnej rywalizacji o przetrwanie. Poprzez wyjątkowe wyczucie napięcia i atmosfery epoki, reżyser rzuca światło na ludzką naturę w obliczu skrajnych wyzwań, kreując portret społeczeństwa zmierzającego ku upadkowi i desperackiej walce o lepsze jutro.