Wenecja (2010)

„Wenecja (2010)” to film w reżyserii Jan Jakub Kolskiego, który przenosi nas do Polski roku 1939, gdzie jedenastoletni Marek, pragnący podróży do Wenecji, musi stawić czoło brutalnej rzeczywistości wybuchu II wojny światowej. Pełen fascynacji „miastem nad wodą,” które od pokoleń przyciąga jego rodzinę, chłopiec przeżywa rozczarowanie, gdy plany podróży zostają pokrzyżowane przez konflikt z Niemcami.

Marek, mimo swego młodego wieku, jest przesiąknięty historią rodziny, gdzie Wenecja była miejscem letnich wakacji pradziadków, dziadków, rodziców i nawet jego starszego brata Wiktora. Oskarżony o obsesyjne uwielbienie, Marek zna nazwy placów i ulic w Wenecji na pamięć, choć nigdy nie oglądał ich osobiście. Lato 1939 miało spełnić jego marzenia, ale los skazuje go na pobyt w Zaleszczykach nad Sanem, w willi ciotki Weroniki. Chłopiec, pełen rozczarowania, usiłuje odbudować swoje marzenie dzięki wyobraźni. Przy szalonym wsparciu ciotki i przyjaciółki Frosii, zamienia zalane wodą piwnice na romantyczną namiastkę Wenecji.

Film „Wenecja” to opowieść nie tylko o niezrealizowanej podróży, ale także o sile wyobraźni, która pozwala zmienić rzeczywistość. Marek, choć fizycznie daleko od Wenecji, kreuje ją w swoim sercu i otoczeniu. Ciotka Weronika, zafascynowana sztuką i magią, staje się przewodniczką chłopca w tworzeniu magicznego miejsca, które ocali marzenia przed brutalnością wojenną.

Główny bohater, Marek, staje się symbolem siły ludzkiej wyobraźni w obliczu trudności. Jego pragnienie zwiedzenia Wenecji staje się motorem do stworzenia czegoś pięknego nawet w najtrudniejszych warunkach. To także opowieść o niełomnej woli, o tym, jak marzenia potrafią przetrwać nawet w najtrudniejszych chwilach.

„Wenecja” to nie tylko film o chłopcu marzącym o podróży do wymarzonego miasta. To również adaptacja prozy Włodzimierza Odojewskiego, jednego z wybitnych polskich pisarzy, który jest wymieniany jako potencjalny laureat Literackiej Nagrody Nobla. Film Kolskiego przenosi widza do świata pełnego nostalgii, tęsknoty i siły ludzkiej wyobraźni.

Warto podkreślić, że „Wenecja” nie tylko opowiada o czasach wojny i utraconych marzeniach, ale również niesie elementy magii i surrealizmu. Zalana wodą piwnica staje się nie tylko symbolem pogrzebionych nadziei, lecz także miejscem, gdzie rodzi się coś nowego i niezwykłego. Przy współpracy z Frosią, Marek przemienia surową rzeczywistość w magiczną namiastkę Wenecji.

Reżyser Jan Jakub Kolski zręcznie balansuje między dramatem wojennym a surrealistycznym światem wyobraźni, nadając filmowi unikalny charakter. Oddaje hołd literackiemu pierwowzorowi, jednocześnie wnosząc własne spojrzenie do historii. Efektem jest film, który porusza głębokie emocje, zmuszając widza do refleksji nad siłą marzeń i zdolnością ludzkiej wyobraźni do przekształcania nawet najtrudniejszych sytuacji.

Oparte na prozie Włodzimierza Odojewskiego „Wenecja” to nie tylko relacja o utraconych marzeniach, ale także o triumfie wyobraźni nad brutalną rzeczywistością wojny. To film, który porusza serce widza, zmuszając go do refleksji nad tym, jak wiele siły drzemie w ludzkiej wyobraźni, zdolnej przekształcić nawet najcięższe chwile w coś pięknego i niezwykłego.