Nosferatu – symfonia grozy / Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (1922)

Nosferatu – symfonia grozy to niemiecki film grozy z 1922 roku w reżyserii Friedricha Wilhelma Murnaua. Jest to adaptacja powieści Drakula Brama Stokera, jednakże ze względu na problemy z prawami autorskimi, Murnau zmienił nazwiska bohaterów i kilka wątków fabularnych.

Film opowiada historię młodego agenta nieruchomości Thomasa Huttera, który zostaje wysłany do Transylwanii, aby podpisać umowę o zakupie posiadłości dla swojego pracodawcy, Hermanna Hardtmana. Nieświadomie Hutter udaje się do zamku wampira Nosferatu, który jest urzeczony jego żoną, Ellen.

Nosferatu to jeden z najważniejszych filmów niemieckiego ekspresjonizmu. Wykorzystuje on charakterystyczne dla tego nurtu zabiegi, takie jak:

• ciemne, nasycone światłem i cieniem sceny,
• wypaczone sylwetki postaci,
• ekspresyjne gry aktorskie.

Film tworzy atmosferę niesamowitości i grozy, która przeraża widza do dziś.

Fabuła

Akcja filmu rozgrywa się w XIX wieku. Thomas Hutter jest młodym agentem nieruchomości, który pracuje dla Hermanna Hardtmana, bogatego kupca z Hamburga. Pewnego dnia Hardtman otrzymuje list od węgierskiego hrabiego Orloka, który chce kupić posiadłość w Karpatach. Hutter zostaje wysłany do Transylwanii, aby podpisać umowę z Orlokiem.

Hutter wyrusza w drogę, nie wiedząc, że Orlok jest wampirem. Gdy dociera do zamku hrabiego, jest przerażony jego wyglądem. Orlok jest starym, wychudzonym mężczyzną z długimi, ostrymi paznokciami i kłykciami.

Hutter spędza noc w zamku Orloka. W nocy śni o pięknej kobiecie, która okazuje się być żoną hrabiego. Hutter jest oczarowany kobietą i zaczyna odczuwać do niej pożądanie.

Następnego dnia Hutter podpisuje umowę z Orlokiem. Hrabia obiecuje, że przeniesie się do Hamburga, aby zamieszkać w zakupionej posiadłości.

Hutter wraca do Hamburga i chwali się żonie Ellen swoim sukcesem. Ellen jest zadowolona, że jej mąż otrzymał tak ważną posadę.

Wkrótce Orlok przybywa do Hamburga. Jego przybycie zwiastuje nieszczęście. W mieście wybucha epidemia dżumy. Ellen jest urzeczona Orlokiem i zaczyna odczuwać do niego pożądanie.

Hutter zdaje sobie sprawę, że Orlok jest wampirem. Postanawia zabić hrabiego, aby uratować swoją żonę i miasto.

Hutter udaje się do zamku Orloka. Wpada do środka i zabija hrabiego. W tym samym czasie Ellen umiera z powodu dżumy.

Motyw wampira

Motyw wampira jest jednym z najpopularniejszych w literaturze i filmie grozy. Wampir to istota nadprzyrodzona, która żywi się krwią ludzi. Jest symbolem zła, śmierci i przemijania.

W Nosferatu wampir jest ukazany w sposób niezwykle realistyczny. Nosferatu to nie tylko istota przerażająca, ale także tragiczna. Jest żądny krwi, ale jednocześnie jest samotny i wyobcowany.

Wykorzystanie ekspresjonizmu

Nosferatu jest jednym z najważniejszych przykładów niemieckiego ekspresjonizmu. Wykorzystuje on charakterystyczne dla tego nurtu zabiegi, takie jak:

• ciemne, nasycone światłem i cieniem sceny,
• wypaczone sylwetki postaci,
• ekspresyjne gry aktorskie.

Te zabiegi stwarzają atmosferę niesamowitości i grozy, która przeraża widza do dziś.

Ocena

Nosferatu to jeden z najwybitniejszych filmów grozy w historii kina. Jest to film, który przeraża i fascynuje jednocześnie. Film jest znakomicie zrealizowany, a jego fabuła jest pełna zwrotów akcji.

Wpływ na kulturę

Nosferatu miał ogromny wpływ na kulturę popularną. Był inspiracją dla wielu innych filmów gro