Wóz widmo
Scena 1
W małej karczmie trzech pijaków, David, Karl i Johan, siedzi przy stole i opowiada sobie legendę o wozie widmo. Legenda głosi, że osoba, która ostatnia umrze w roku kalendarzowym, zostaje zmuszona do pełnienia roli woźnicy przez cały następny rok. Jej zadaniem jest zbieranie dusz zmarłych.
David: Wiecie, co mówią o człowieku, który umrze jako ostatni w roku?
Karl: Nie, co?
David: Staje się woźnicą. Wozi dusze zmarłych przez cały kolejny rok.
Johan: To straszne!
David: Tak, ale to prawda. Wiele osób to widziało.
Karl: Ja bym się bał.
Johan: Ja też.
David: Ale co zrobić? To nie jest nasz wybór.
Scena 2
W tym samym czasie w innym miejscu siostra Armii Zbawienia, Edit, umiera na gruźlicę. Jej matka i przyjaciółka Maria przychodzą do karczmy i proszą Davida, aby ją odwiedził.
Edit: David, proszę, przyjdź do mnie. Chcę cię zobaczyć.
Maria: David, ona umiera. Musisz ją odwiedzić.
David: Nie mam czasu. Mam ważniejsze sprawy.
Edit: David, proszę.
David: Nie.
Scena 3
David odmawia odwiedzenia Edit. Jego kompani wszczynają awanturę, w wyniku której David zostaje zabity.
Karl: David, co ty robisz?
Johan: Nie możesz jej odmówić.
David: Nie chcę.
Karl: David!
Johan: David!
David: (pada na podłogę martwy)
Scena 4
David budzi się w innym świecie. Jest w ciemnej, zimnej przestrzeni. Wokół niego krążą dusze zmarłych.
David: (do siebie) Gdzie ja jestem?
Georges: (zjawia się przed nim) Witaj w świecie duchów.
David: Georges? Co ty tutaj robisz?
Georges: Zostałem woźnicą.
David: Woźnicą?
Georges: Tak. To moja kara za to, że byłem złym człowiekiem.
David: Ale ty nie byłeś taki zły.
Georges: Byłem. Byłem egoistyczny i okrutny.
David: Nie wierzę.
Georges: (ukazuje Davidowi jego życie) Patrz.
**David widzi swoje życie jak w filmie. Widzi, jak był okrutny i bezwzględny wobec innych. Widzi, jak niszczył życie Edit.
David: (do siebie) O Boże, co ja zrobiłem?
Georges: To tylko część twoich grzechów. Jest ich jeszcze wiele więcej.
David: Nie mogę tego znieść.
Georges: Musisz. To twoja kara.
David: (do siebie) Muszę się zmienić. Muszę naprawić swoje błędy.
Scena 5
David zaczyna pracować jako woźnica. Kolekcjonuje dusze zmarłych. Każda dusza, którą zbiera, przypomina mu o jego grzechach.
David: (do siebie) Muszę to zrobić. Muszę naprawić swoje błędy.
Scena 6
David odwiedza Edit. Przeprasza ją za to, jak ją traktował.
David: Edit, przepraszam.
Edit: (uśmiecha się) Wiedziałam, że wrócisz.
David: Będę się starał być lepszym człowiekiem.
Edit: Wierzę, że ci się uda.
David i Edit obejmują się.
Scena 7
David pracuje jako woźnica przez cały rok. Na końcu roku zostaje oczyszczony z grzechów. Może wreszcie odejść do nieba.
David: (do siebie) Wreszcie jestem wolny.
David znika w świetle.
Koniec
Synonimy i zmiany szyku:
reżyseria | Victor Sjöström |
scenariusz | Victor Sjöström |
gatunek | Dramat, Fantasy, Horror, Niemy |
produkcja | Szwecja |
premiera | 1 stycznia 1921 (Światowa) |
na podstawie | Selma Lagerlöf (powieść) |
studio | Svensk Filmindustri (SF) |
tytuł oryg. | Körkarlen |
inne tytuły | The Phantom Carriage Miedzynarodowe The Phantom Chariot The Soul Shall Bear Witness The Stroke of Midnight |
Aktor | Postać |
---|---|
Victor Sjöström | David Holm |
Hilda Borgström | Pani Holm |
Tore Svennberg | Georges |
Astrid Holm | Edit |
Concordia Selander | Matka Edit |
Lisa Lundholm | Maria |
Tor Weijden | Gustafsson |
Einar Axelsson | Brat Davida |
John Ekman | Policjant |
Nils Elffors | Kompan Davida |
Simon Lindstrand | Kompan Davida |
Olof Ås | Kierowca |
Nils Aréhn | Kapelan więzienny |
Algot Gunnarsson | Pracownik |
Hildur Lithman | Żona pracownika |
Signe Wirff | Kelnerka |
Fridolf Rhudin | Młody człowiek |
Arthur Natorp | Członek Armii Zbawienia |
Carl Harald | Mężczyzna w karczmie |
Mona Geijer-Falkner | Kelnerka |
Julia Cæsar | |
Helga Brofeldt | Kelnerka |
Josua Bengtson | Hazardzista |
Anna-Lisa Baude | Członkini Armii Zbawienia |
Emmy Albiin | Pacjentka z gruźlicą |
Elof Ahrle | Młody mężczyzna |
Edvin Adolphson | Mężczyzna w karczmie |