Viridiana (1961)

Viridiana (1961) to surrealistyczny dramat filmowy w reżyserii Luisa Buñuela, oparty na powieści Halma Benito Pérez Galdósa. Film opowiada historię Viridiany, młodej zakonnicy, która odwiedza swojego owdowiałego wuja, Don Jaimego.

Opowieść

Film rozpoczyna się sceną, w której Viridiana, młoda nowicjuszka, opuszcza klasztor, aby odwiedzić swojego wuja, Don Jaimego. Dziewczyna jest bardzo podobna do jego zmarłej żony, Eulalii, co wzbudza w nim pożądanie. Don Jaime proponuje Viridianie małżeństwo, ale dziewczyna odrzuca jego zaloty.

Wściekły Don Jaime wyrzuca Viridianę z domu. Dziewczyna wraca do klasztoru, ale nie może pogodzić się z tym, co się wydarzyło. Ostatecznie postanawia opuścić zakon i wrócić do wuja.

Don Jaime jest zaskoczony powtórnym pojawieniem się Viridiany. Dziewczyna proponuje mu, aby przekształcił swój dom w przytulisko dla bezdomnych. Don Jaime zgadza się, a Viridiana zaczyna opiekować się grupą biedaków.

Początkowo bezdomni są wdzięczni Viridianie za pomoc. Jednak z czasem zaczynają się do niej odnosić z nieufnością i agresją. Pewnego dnia jeden z mężczyzn próbuje ją zgwałcić. Viridiana broni się, ale zostaje zraniona.

W przytułku wybucha pożar. Viridiana ratuje bezdomnych, ale sama ginie w płomieniach.

Interpretacja

Viridiana to film o wielu interpretacjach. Można go odczytywać jako satyrę na fałszywą dobroczynność, jako alegorię religijną lub jako osobiste wyznanie Buñuela.

W kontekście satyrycznym film można interpretować jako krytykę religii i instytucji kościelnych. Don Jaime, jako przedstawiciel Kościoła, jest postacią cyniczną i hipokrytyczną. Jego zaloty do Viridiany można odczytywać jako próbę wykorzystania jej naiwności.

W kontekście religijnym film można interpretować jako alegorię Męki Pańskiej. Viridiana, jako młoda kobieta, jest symbolem Chrystusa. Jej śmierć w płomieniach można odczytywać jako śmierć Chrystusa na krzyżu.

W kontekście osobistym film można interpretować jako refleksję Buñuela nad swoim życiem. Buñuel, podobnie jak Viridiana, był osobą religijną, która przeżyła kryzys wiary. Film można odczytywać jako próbę Buñuela pogodzenia się z własną religijną przeszłością.

Ocena

Viridiana to jeden z najważniejszych filmów w historii kina. Jest to film surrealistyczny, ale jednocześnie realistyczny. Buñuel łączy w nim elementy absurdu, humoru i dramatu. Film jest bogaty w symbolizm i metafory.

Film został nagrodzony Złotą Palmą na 14. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes. Został również nominowany do Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny.

Film został jednak zakazany w Hiszpanii przez 16 lat. Watykan potępił film jako bluźnierczy.

Viridiana to film, który wciąż budzi kontrowersje. Jest to film, który porusza ważne tematy i skłania do refleksji.