Anioł zagłady / El ángel exterminador (1962)

Anioł zagłady, film Luisa Buñuela z 1962 roku, to surrealistyczna opowieść o grupie zamożnych, eleganckich gości, którzy zostają uwięzieni w domu podczas przyjęcia. W miarę upływu czasu, zmuszeni do walki o przetrwanie, goście odrzucają wszelkie reguły i pozory uprzejmości, które pielęgnowali przez lata.

Film rozpoczyna się od przybycia gości do domu państwa Nobile. Wszyscy są elegancko ubrani i szykują się do wspólnej kolacji. Kiedy przyjęcie dobiega końca, okazuje się, że wszyscy służący zniknęli. Goście próbują opuścić dom, ale drzwi i okna są zamknięte.

Najpierw goście są zdezorientowani i próbują zrozumieć, co się dzieje. Próbują wydostać się z domu przez dach, ale okazuje się, że jest on zablokowany. Próbują również wykopać tunel pod drzwiami, ale nie są w stanie go wykopać.

W miarę upływu czasu goście zaczynają panikować. Zaczyna brakować im jedzenia i wody. Zaczynają też się kłócić i sprzeczać. Zdarzają się nawet przypadki przemocy.

W końcu goście zaczynają odrzucać wszelkie reguły i pozory uprzejmości, które pielęgnowali przez lata. Zaczynają zachowywać się w sposób, który jest dla nich nietypowy i nieakceptowalny.

Pan Nobile, który na początku był szanowanym i odpowiedzialnym człowiekiem, zaczyna zachowywać się jak tyran. Zdrada małżeńska, której dopuszcza się jego żona, również przyczynia się do jego degradacji moralnej.

Pani Nobile, która na początku była grzeczną i uprzejmą kobietą, zaczyna zachowywać się agresywnie i despotycznie. Zaczyna rządzić domem i wydawać rozkazy pozostałym gościom.

Inni goście również zaczynają się zmieniać. Niektórzy z nich tracą rozum i zaczynają zachowywać się jak zwierzęta. Inni zaczynają się wykorzystywać nawzajem.

W końcu, po kilku dniach, sytuacja osiąga punkt kulminacyjny. Goście zaczynają się bić i zabijać. W końcu w domu pozostaje tylko jeden człowiek, który wymyka się przez okno.

Anioł zagłady to film, który porusza wiele ważnych tematów. Jest to opowieść o tym, jak ludzie zachowują się w ekstremalnych sytuacjach. Jest to również opowieść o tym, jak znikają wszelkie reguły i pozory uprzejmości, kiedy ludzie są zmuszeni walczyć o przetrwanie.

Film jest utrzymany w surrealistycznym stylu. Buñuel wykorzystuje różne środki wyrazu, aby stworzyć niepokojącą i niepokojącą atmosferę. Używa on m.in. dziwnych i absurdalnych sytuacji, symboli i metafor.

Anioł zagłady to film, który pozostawia widza z mnóstwem pytań. Jest to film, który można interpretować na wiele różnych sposobów. Można go odczytywać jako metaforę ludzkiej natury, jako krytykę burżuazji, a nawet jako przepowiednię nadchodzącej katastrofy.