Gdyby ulica Beale umiała mówić / If Beale Street Could Talk (2018)

W filmowej opowieści „Gdyby Ulica Beale znała mowę,” reżyserowanej przez Barry’ego Jenkinsa, przenosimy się w malowniczą scenerię lat siedemdziesiątych XX wieku, aby śledzić poruszającą relację miłosną młodej pary afroamerykańskiej, Tish (KiKi Layne) i Fonny’ego (Stephan James). Ta nierozerwalna więź miłosna zostaje wystawiona na ciężką próbę, gdy niewinny mężczyzna trafia za kratki, oskarżony o gwałt na kobieta z Portoryko.

Tish i Fonny są zakochani po uszy, a ich miłość zdaje się być nieśmiertelna. Jednak los brutalnie ingeruje, gdy Fonny niesłusznie trafia do więzienia. Pomimo mocnego alibi, jego ciemna karnacja staje się niestety przesłanką dla niesprawiedliwego traktowania przez organy ścigania. Sytuacja ta staje się zwłaszcza bolesna, gdy Tish dowiaduje się, że spodziewa się dziecka.

W tle tej poruszającej opowieści miłosnej mamy Harlem, gdzie afroamerykańska rodzina Tish i Fonny’ego stawia czoła społecznym wyzwaniom i systemowej niesprawiedliwości. Reżyser zgrabnie ukazuje lata siedemdziesiąte jako kontekst dla zakorzenionych problemów rasowych i społecznych, nadając filmowi dodatkowy wymiar społeczny.

Film dotyka tematu miłości, która przetrwała w więzieniu, gdzie Fonny cierpi z powodu niesprawiedliwego oskarżenia. Tish, nieustraszona dziewiętnastolatka, postanawia walczyć o ukochanego i wspólnie z matką podjęła desperackie kroki w celu uwolnienia go. Ich determinacja napotyka jednak na liczne przeszkody, a napięcie dramatyczne wzrasta z biegiem czasu.

KiKi Layne wciela się w rolę Tish, emanując młodzieńczym entuzjazmem i jednocześnie zdeterminowaną siłą. Stephan James przekonująco przedstawia postać Fonny’ego, będącą ofiarą systemowej niesprawiedliwości. Ich chemia na ekranie przenosi widzów w świat bolesnych decyzji i tragicznych skutków.

W „Gdyby Ulica Beale znała mowę” nie tylko mamy do czynienia z opowieścią o niewinności i miłości przetrzymywanej w cieniu więzienia. To również spojrzenie na społeczeństwo, gdzie rasizm i niesprawiedliwość układają się w niebezpieczną grę. Jenkins z wielkim wyczuciem buduje atmosferę lat siedemdziesiątych, ukazując nie tylko piękno miłości, ale również brzydotę uprzedzeń.

W filmie, w którym Ulica Beale staje się świadkiem tragicznej historii, widzowie doświadczają bolesnej podróży przez system prawny, gotowego zniszczyć życie niewinnych ludzi. Czy miłość i determinacja Tish oraz jej matki okażą się wystarczające, by przerwać ten brutalny krąg niesprawiedliwości?

Barry Jenkins ponownie udowadnia swoje mistrzostwo w tworzeniu filmów, które nie tylko poruszają, ale również zmuszają do refleksji nad kondycją społeczeństwa. „Gdyby Ulica Beale znała mowę” to niezapomniana podróż przez zawiłości ludzkiego serca, skonfrontowanego z nieuczciwością i brutalnością systemu, który miałby chronić, a nie krzywdzić.