Sztuka płakania / Kunsten at græde i kor (2006)

Sztuka płakania – opowieść o dziecięcym świecie i trudnym dorastaniu

Lato 1972 roku. W niewielkiej duńskiej miejscowości, w biednym sklepiku z nabiałem, mieszka jedenastoletni Allan. Jego rodzice są pogrążeni w kryzysie. Ojciec, cierpiący na depresję, nie jest w stanie utrzymać rodziny. Matka, zrezygnowana i przygnębiona, popada w uzależnienie od leków. Starsza siostra, Sanne, szuka ucieczki w przyjaźniach z miejscowymi chłopcami.

Allan pozostaje sam, aby zająć się rodziną. Próbuje zrobić wszystko, żeby uszczęśliwić bliskich. Nie wie, jak wygląda życie w innych domach, ale stara się znaleźć właściwe rozwiązania, kierując się dziecięcą intuicją.

Pewnego dnia Allan odkrywa, że jego ojciec ma niezwykły talent. Jest doskonałym mówcą pogrzebowym. Jego płomienne przemówienia potrafią doprowadzić do łez nawet najbardziej zatwardziałych żałobników.

Allan postanawia wykorzystać ten talent, aby poprawić nastrój ojca. Zaczynając od drobnych kłamstw, stopniowo wymyśla coraz bardziej wyrafinowane sposoby, aby zapewnić rodzinie stały dopływ pogrzebów.

Jego działania przynoszą zaskakujące efekty. Ojciec Allana znów zaczyna się uśmiechać. Matka przestaje zażywać leki. Sanne wraca do domu.

Allan, choć nie do końca rozumie, co się dzieje, czuje się szczęśliwy. Wie, że wreszcie udało mu się zjednoczyć rodzinę.

„Sztuka płakania” to przejmująca, pełna czarnego humoru opowieść o dziecięcym świecie i trudnym dorastaniu w hermetycznej jutlandzkiej społeczności.

Film Petera Schønau Foga, zrealizowany na podstawie powieści Erlinga Jepsena, zdobył uznanie krytyków i widzów na całym świecie. Został nominowany do wielu nagród, w tym do Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny.

Oto kilka kluczowych wątków filmu:

• Rodzina Allana jest w kryzysie. Ojciec jest chory psychicznie, matka zrezygnowana, siostra szuka ucieczki w przyjaźniach z chłopcami. Allan, jako najmłodszy, musi zająć się rodziną.
• Allan jest inteligentnym i pomysłowym chłopcem. Próbuje znaleźć właściwe rozwiązania, kierując się dziecięcą intuicją.
• Ojciec Allana ma niezwykły talent do wygłaszania pogrzebowych przemówień. Jego słowa potrafią doprowadzić do łez nawet najbardziej zatwardziałych żałobników.
• Allan postanawia wykorzystać talent ojca, aby poprawić jego nastrój. Zaczynając od drobnych kłamstw, stopniowo wymyśla coraz bardziej wyrafinowane sposoby, aby zapewnić rodzinie stały dopływ pogrzebów.

„Sztuka płakania” to film o wielu warstwach. To opowieść o rodzinie, o dzieciństwie, o trudnościach życia, ale także o nadziei i sile miłości.

Film jest zrealizowany w realistycznym stylu. Reżyser ukazuje życie mieszkańców duńskiej prowincji w latach 70. XX wieku. Obraz jest pełen czarnego humoru, ale także momentów wzruszenia.

„Sztuka płakania” to film, który zapada w pamięć. To historia, która porusza i zmusza do refleksji.