Pina (2011)

Pina (2011) to film dokumentalny w reżyserii Wima Wendersa, poświęcony twórczości zmarłej w 2009 roku niemieckiej choreografki Piny Bausch.

Film rozpoczyna się od sceny, w której członkowie zespołu Tanztheater Wuppertal Pina Bausch wspominają swoją mentorkę. Wskazują na jej niezwykły talent, charyzmę i otwartość na świat. Wspominają również jej zamiłowanie do tańca, który był dla niej nie tylko formą sztuki, ale i sposobem na wyrażanie emocji.

W kolejnych scenach Wenders przedstawia najważniejsze dzieła Piny Bausch, w tym Święto wiosny, Vollmond i Café Müller. Filmowane są one z wykorzystaniem techniki 3D, która pozwala widzom doświadczyć tańca w zupełnie nowy sposób.

Oprócz scen z przedstawień, w filmie pojawiają się również ujęcia tancerzy wykonujących układy na ulicach Wuppertalu. Wenders chciał w ten sposób pokazać, że taniec jest sztuką uniwersalną, która może być wykonywana w dowolnym miejscu i czasie.

Pina to film o niezwykłej sile ekspresji. Jest to hołd złożony Pinie Bausch, ale również hymn na cześć sztuki tańca. Film zachwyca nie tylko choreografią i grą aktorską, ale również pięknem obrazu i dźwięku.

Oto kilka szczegółowych opisów wybranych scen z filmu:

• Święto wiosny to jedno z najbardziej znanych dzieł Piny Bausch. W filmie Wendersa scena ta jest przedstawiona w sposób niezwykle sugestywny. Wykorzystanie techniki 3D pozwala widzom poczuć się jakby byli w samym środku akcji. Tancerze poruszają się w rytm mrocznej i pulsującej muzyki, wyrażając w ten sposób siłę i szaleństwo natury.

• Vollmond to drugi z prezentowanych w filmie spektakli. Jest to dzieło o miłości, tęsknocie i przemijaniu. Wenders przedstawia tę historię w sposób bardzo intymny. Kamera skupia się na twarzach i ciałach tancerzy, ukazując ich emocje w sposób niezwykle przejmujący.

• Café Müller to trzeci z prezentowanych w filmie spektakli. Jest to dzieło o samotności, lęku i niepewności. Wenders przedstawia tę historię w sposób bardzo poetycki. Tancerze poruszają się po pustym, opuszczonym kafejce, wyrażając w ten sposób swoją wewnętrzną pustkę i zagubienie.

Pina to film, który warto zobaczyć nie tylko fanom tańca. Jest to dzieło, które porusza i inspiruje. To film, który zostaje w pamięci na długo.