Pętla (1957)

„Pętla”, reżyserowana przez Wojciecha Hasa w 1957 roku, to obraz nieustającej walki człowieka z nałogiem alkoholowym. Główny bohater, Kuba (Gustaw Holoubek), jest uwięziony w sieci własnego uzależnienia, próbując z całych sił unikać kontaktu z alkoholem. Jego partnerka życiowa, Krysia (w tej roli Aleksandra Śląska), wierzy w skuteczność terapii i dąży do wydostania go z nałogu, pragnąc ułożyć wspólne życie.

Akcja filmu skupia się na jednym dniu w życiu Kuby, kiedy musi wytrwać do wieczora bez alkoholu, w oczekiwaniu na przybycie Krysi, która ma go odwieźć na sesję terapeutyczną. Jednak każda chwila spędzona w samotności przypomina mu o ciężarze jego problemu, a oczekiwanie staje się coraz bardziej męczące. Pozostawiony samemu sobie, Kuba pogrąża się w refleksjach nad swoim nałogiem, a walka staje się coraz bardziej uciążliwa.

Film prezentuje Kubę w jego najbardziej intymnych momentach, gdy próbuje odnaleźć sens w otaczającym go świecie, który odzwierciedla jego własne wewnętrzne zmagania. Spacerując przez ponure ulice zaniedbanego, poszarpanego miasta, bohater odkrywa, że jego otoczenie oddaje jego własne wewnętrzne rozterki – zniszczone, beznadziejne, pozbawione nadziei.

W tej klasycznej historii Has przedstawia nam głębokie psychologiczne studium człowieka walczącego z własnymi demonami. Holoubek w mistrzowski sposób ukazuje złożoność postaci, ukazując jej wewnętrzne rozterki i walkę o przetrwanie. Śląska zaś wciela się w postać Krysi z delikatnością i determinacją, stanowiąc oparcie dla Kuby w jego trudnej drodze do wyzwolenia się od nałogu.

„Pętla” to nie tylko historia alkoholizmu, lecz także głęboka refleksja nad psychiką człowieka, jego relacjami z otoczeniem i próbami odnalezienia sensu życia. To film, który skłania do introspekcji i daje nadzieję na możliwość przezwyciężenia najtrudniejszych przeszkód.