Nosferatu – symfonia grozy / Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (1922)

Nosferatu – symfonia grozy to niemiecki film grozy z 1922 roku w reżyserii Friedricha Wilhelma Murnaua. Jest to jeden z najważniejszych filmów niemieckiego ekspresjonizmu i jeden z pierwszych horrorów w historii kina.

Film opowiada historię Thomasa Huttera, młodego agenta nieruchomości, który wyrusza w podróż do Transylwanii, aby podpisać umowę sprzedaży domu w Wisborgu. Nieświadomie udaje się do zamku wampira Nosferatu, który zafascynowany obrazem jego żony, Ellen, postanawia udać się do jej rodzinnego miasta.

Fabuła

Film rozpoczyna się sceną pożegnania Thomasa Huttera z żoną Ellen. Thomas wyrusza do Transylwanii na zlecenie swojego pracodawcy, Knocka, który chce sprzedać hrabiemu Orlokowi zaniedbaną kamienicę w Wisborgu.

Po drodze Thomas spotyka wielu ludzi, którzy ostrzegają go przed hrabią Orlokiem. Mówi się, że jest to wampir, który przynosi śmierć i zniszczenie. Thomas jednak nie wierzy w te opowieści.

W końcu Thomas dociera do zamku hrabiego Orloka. Jest to ponure, gotyckie budowle, które przepełnione jest grozą. Hrabia Orlok jest wysokim, szczupłym mężczyzną o bladej twarzy i ostrych zębach. Ma on długie, czarne paznokcie i nosi długi czarny płaszcz.

Hrabia Orlok jest zachwycony Thomasem. Młody mężczyzna przypomina mu jego dawną miłość, która umarła wiele lat temu. Hrabia Orlok podpisuje umowę kupna kamienicy w Wisborgu i wysyła Thomasa do domu.

Wkrótce po powrocie Thomasa do Wisborga, hrabia Orlok pojawia się w mieście. Wampir zaczyna zabijać mieszkańców, a jego obecność powoduje, że w mieście wybucha epidemia.

Ellen zaczyna podejrzewać, że za epidemią stoi hrabia Orlok. Ma ona koszmary, w których widzi wampira. Ellen postanawia uratować swojego męża i miasto.

Ellen udaje się do zamku hrabiego Orloka. Spotyka tam swoją zmarłą matkę, która mówi jej, że jedynym sposobem na pokonanie wampira jest zabicie go.

Ellen wraca do domu i zabija hrabiego Orloka. Wampir umiera, a epidemia w mieście ustaje.

Analiza

Nosferatu – symfonia grozy to film, który silnie oddziałuje na widza. Jest on pełen grozy i napięcia, a jego atmosfera jest niezwykle sugestywna.

Film wykorzystuje wiele technik ekspresjonistycznych, które podkreślają jego grozę. Do takich technik należą:

• stosowanie ciemnych, mrocznych barw, które sprzyjają tworzeniu atmosfery grozy;
• wykorzystanie krzywych linii i ostrych kątów, które potęgują wrażenie niestabilności i zagrożenia;
• zastosowanie dużych planów, które pozwalają widzowi poczuć się jak bohater filmu, który jest otoczony przez grozę.

Nosferatu – symfonia grozy to film, który ma wpływ na kulturę popularną. Wampir Nosferatu stał się jednym z najbardziej znanych wampirów w historii kina. Film został również wielokrotnie naśladowany i inspirował wiele innych filmów grozy.

Podsumowanie

Nosferatu – symfonia grozy to film, który warto obejrzeć. Jest to klasyka kina grozy, która nadal potrafi przerażać i fascynować.