Wiosna, lato, jesień, zima… i wiosna / Bom yeoreum gaeul gyeoul geurigo bom (2003)

Wiosna, lato, jesień, zima… i wiosna to film koreański z 2003 roku, w reżyserii Kim Ki-duka. Jest to poetycka opowieść o ludzkim życiu, przedstawiona w formie metafory. Akcja filmu rozgrywa się w klasztorze buddyjskim, położonym na odludziu. Głównymi bohaterami są dwaj mnisi: młody i stary.

Wiosna

Film rozpoczyna się wiosną. Młody mnich (Kim Ki-duk) jest jeszcze dzieckiem. Przybywa do klasztoru, aby zostać uczniem starego mnicha (Yeong-su Oh). Stary mnich uczy chłopca podstaw buddyzmu i sposobu życia w klasztorze. Młody mnich chłonie wiedzę i wiarę swojego mistrza.

Lato

Wraz z nadejściem lata młody mnich dorasta. Zaczynają w nim budzić się młodzieńcze uczucia. Zakochuje się w pięknej dziewczynie, która mieszka w pobliskiej wiosce. Jednak ich miłość jest zakazana. Młodzieniec musi wybierać między miłością a zasadami buddyzmu.

Jesień

Jesień to czas dojrzewania i przemian. Młody mnich decyduje się na ucieczkę z klasztoru, aby być z dziewczyną. Jednak ich szczęście nie trwa długo. Dziewczyna zostaje zamordowana przez zazdrosnego kochanka. Młody mnich powraca do klasztoru, załamany i rozgoryczony.

Zima

Zima to czas zimnej ciemności i rozpaczy. Młody mnich pogrąża się w żałobie i poczuciu winy. Jednak stary mnich nie opuszcza go. Pomaga mu przezwyciężyć cierpienie i odnaleźć drogę do spokoju.

Wiosna

Wiosna to czas odrodzenia i nadziei. Młody mnich odzyskuje wiarę w siebie i w sens życia. Rozumie, że miłość, nawet jeśli przynosi cierpienie, jest darem, który należy przyjąć.

Film „Wiosna, lato, jesień, zima… i wiosna” to piękna i wzruszająca opowieść o ludzkim życiu. Jest to film o miłości, bólu, stracie i odkupieniu. Jest to również film o drodze do spokoju i wewnętrznej harmonii.

Film jest podzielony na pięć części, odpowiadających porom roku. Każda część symbolizuje pewien etap w życiu człowieka. Wiosna to czas dzieciństwa i niewinności, lato to czas młodości i miłości, jesień to czas dojrzewania i przemian, zima to czas zimnej ciemności i rozpaczy, a wiosna to czas odrodzenia i nadziei.

Film jest utrzymany w poetyckim i symboliczny stylu. Obrazy są piękne i pełne znaczenia. Film nie ma tradycyjnej fabuły, ale opowiada historię w sposób metaforyczny i wieloznaczny.

Film został uznany za jeden z najwybitniejszych filmów w historii kina koreańskiego. Zdobył wiele nagród na międzynarodowych festiwalach filmowych, w tym Złotego Lwa na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji.