Grobowiec świetlików / Hotaru no Haka (1988)

Grobowiec świetlików to japoński film animowany z 1988 roku w reżyserii Isao Takahaty, oparty na powieści o tym samym tytule napisanej przez Akiyuki Nosaka. Film opowiada historię 14-letniego Seity i jego młodszej siostry Setsuko, którzy przeżyli nalot bombowy na ich rodzinne miasto, Kobe, i muszą poradzić sobie z utratą rodziców oraz z trudami życia w czasie wojny.

Akcja filmu rozgrywa się w Japonii pod koniec II wojny światowej. Seita i Setsuko mieszkają z matką, która jest chora na serce. Ojciec chłopca, oficer marynarki, jest na wojnie. Pewnego dnia Kobe zostaje zbombardowane przez Amerykanów. Matka Seity i Setsuko ginie, a dzieci zostają bezdomne.

Seita postanawia zabrać siostrę do cioci. Tam jednak są traktowani jak darmozjady. Seita nie wytrzymuje upokorzeń i wyprowadza się z siostrą do opuszczonego schronu na stoku góry.

Dzieci muszą walczyć o przetrwanie. Szukają jedzenia i schronienia, ale wojna utrudnia im to. Seita próbuje pracować, aby zdobyć pieniądze, ale jest to coraz trudniejsze. Setsuko coraz bardziej choruje z głodu i wycieńczenia.

Film kończy się tragicznie. Setsuko umiera, a Seita, który nie może pogodzić się ze stratą siostry, popełnia samobójstwo.

„Grobowiec świetlików” to poruszający film o dzieciństwie w czasie wojny. To historia o miłości, stracie i nadziei. Film jest utrzymany w realistycznej konwencji i nie oszczędza widzów trudnych scen.

Oto kilka szczegółów, które warto odnotować w opisie filmu:

• Film jest oparty na prawdziwej historii. Akiyuki Nosaka, autor powieści, sam stracił siostrę w czasie wojny.
• Film jest utrzymany w stonowanej kolorystyce. Dominują w nim szarości i brązy, które oddają ponurą atmosferę wojny.
• Film zawiera wiele symboli. Świetliki, które pojawiają się w filmie, symbolizują nadzieję i radość.

„Grobowiec świetlików” to film, który na długo zapada w pamięć. To poruszająca i pełna emocji historia, która skłania do refleksji nad tragicznymi skutkami wojny.