Mandarynki to gruzińsko-estoński dramat wojenny z 2013 roku w reżyserii Zazy Uruszadze. Film opowiada o dwóch plantatorze mandarynek, Margusie (Elmo Nüganen) i Ivovi (Lembit Ulfsak), którzy znajdują rannych żołnierzy walczących po przeciwnych stronach wojny w Abchazji.
Akcja filmu rozgrywa się wiosną 1992 roku, w czasie wojny w Abchazji. Margus i Ivo są Estończykami, którzy od lat mieszkają w Abchazji i prowadzą plantację mandarynek. Wiosną 1992 roku, kiedy wojna zbliża się do ich domu, Margus i Ivo postanawiają zostać na miejscu. Wierzą, że wojna nie dotknie ich, ponieważ są neutralni.
Pewnego dnia Margus i Ivo znajdują w swoim sadzie dwóch rannych żołnierzy. Jeden z nich to Ahmed (Giorgi Nakashidze), gruziński żołnierz, a drugi to Aslan (Zura Begalishvili), abchaski żołnierz. Margus i Ivo postanawiają zaopiekować się rannymi żołnierzami, pomimo tego, że należą oni do wrogich stron.
Opieka nad rannymi żołnierzami staje się dla Margusa i Iva trudnym wyzwaniem. Obaj mężczyźni muszą nauczyć się dogadać się, pomimo różnic językowych i kulturowych. Muszą również chronić rannych przed atakami obu stron konfliktu.
W miarę upływu czasu Margus i Ivo zaczynają rozumieć, że wojna jest okrutną i absurdalną rzeczą. Widzą, że żołnierze, którzy walczą po przeciwnych stronach, są tak naprawdę zwykłymi ludźmi, którzy chcą tylko żyć w pokoju.
Mandarynki to poruszający film o wojnie i ludzkiej solidarności. Film został nagrodzony licznymi nagrodami, w tym Nagrodą Publiczności na 29. Warszawskim Międzynarodowym Festiwalu Filmowym oraz nominacją do Złotych Globów w kategorii Najlepszy film zagraniczny.
Postacie
Margus (Elmo Nüganen) to Estończyk, który od lat mieszka w Abchazji. Jest spokojnym i pragmatycznym człowiekiem, który wierzy w siłę przyjaźni i solidarności.
Ivo (Lembit Ulfsak) to Estończyk, który jest przyjacielem Margusa. Jest bardziej impulsywny i emocjonalny niż Margus, ale ma dobre serce.
Ahmed (Giorgi Nakashidze) to gruziński żołnierz. Jest młodym i niewinnym chłopcem, który został zmuszony do walki w wojnie.
Aslan (Zura Begalishvili) to abchaski żołnierz. Jest doświadczonym i zgorzkniałym mężczyzną, który stracił wiele w wojnie.
Motywy
Ocena
Mandarynki to poruszający i dobrze zrealizowany film. Film jest realistyczny i nie stroni od ukazania okrucieństw wojny. Jednocześnie, film jest pełen nadziei i pokazuje, że ludzie są w stanie pokonać wojnę i żyć w pokoju.
| reżyseria | Zaza Urushadze |
| scenariusz | Zaza Urushadze |
| gatunek | Dramat, Wojenny |
| produkcja | Estonia, Gruzja |
| premiera | 16 października 2013 (Światowa) 6 czerwca 2014 (Polska premiera kinowa) |
| boxoffice | $1 024 132 na świecie$144 501 w USA$879 631 poza USA |
| dystrybucja | Art House |
| studio | Allfilm / Georgian Film |
| tytuł oryg. | Mandariinid |
| inne tytuły | Tangerines Miedzynarodowe |
| Aktor | Postać |
|---|---|
| Lembit Ulfsak | Ivo |
| Giorgi Nakashidze | Ahmed |
| Elmo Nüganen | Margus |
| Mikheil Meskhi | Nika |
| Raivo Trass | Juhan |
| Zura Begalishvili | Aslan |
| Kakha Arevadze | Ibragim |
| George Tsaava | Oficer |
| Dato Khakhidze | Towarzysz Aslana |
| Jano Isoria | Towarzysz Aslana |
| Gia Gogishvili | Towarzysz Aslana |
| Vamekh Jangidze | Towarzysz Aslana |
| Aleko Begalishvili | Towarzysz Aslana |
| Temo Khutsishvili | Towarzysz Aslana |
| Denis Khlibov | Żołnierz |
| Viktor Gegeshidze | Żołnierz |
| Genadi Levchenko | Żołnierz |
| Ann-Heliin Saadoja | Mari |
Mandarynki (2013) to gruzińsko-estoński dramat wojenny w reżyserii Zazy Uruszadze, który opowiada o dwóch Estończykach, Margusie i Ivie, którzy zostają przypadkowo wplątani w wojnę w Abchazji.
Akcja filmu rozgrywa się jesienią 1992 roku. Margus i Ivo są sąsiadami i wspólnie prowadzą niewielki sad mandarynek w Abchazji, która wówczas jest w stanie wojny domowej pomiędzy Gruzją a Abchazją. Margus jest Estończykiem, który mieszka w Abchazji od wielu lat, natomiast Ivo jest młodym Estończykiem, który przyjechał do Abchazji, aby pomóc Margusowi w zbiorach mandarynek.
Pewnego dnia, podczas zbiorów, Margus i Ivo znajdują w swoim sadzie dwóch rannych żołnierzy: Gruzina i Abchazyna. Obaj żołnierze są w ciężkim stanie i potrzebują pomocy. Margus i Ivo postanawiają zaopiekować się rannymi żołnierzami i przetransportować ich do szpitala.
W czasie opieki nad rannymi żołnierzami, Margus i Ivo zaczynają się do nich przywiązywać. Dowiadują się o ich życiach i o tym, dlaczego walczą w wojnie. Gruzin, Ahmed, jest młodym mężczyzną, który został powołany do wojska i nie chce walczyć. Abchazyn, Aslan, jest doświadczonym żołnierzem, który walczy o niepodległość Abchazji.
Margus i Ivo muszą znaleźć sposób, aby ukryć rannych żołnierzy przed walczącymi stronami. W tym celu wykorzystują swój sad mandarynek, który jest położony w odosobnionym miejscu. W czasie pobytu w sadzie, ranni żołnierze uczą się się rozumieć, mimo różnic kulturowych i językowych.
W końcu, Margusowi i Ivo udaje się przetransportować rannych żołnierzy do szpitala. Jednakże, gdy dowiadują się, że wojna się skończyła, Gruzin i Abchazyn muszą wrócić do swoich domów.
Mandarynki to film o ludzkiej solidarności i współczuciu. Pokazuje, że nawet w czasie wojny, ludzie są w stanie znaleźć wspólny język i zrozumieć się nawzajem. Film jest również refleksją nad sensem wojny i jej tragicznymi konsekwencjami.
Film został wysoko oceniony przez krytyków i widzów. Został nominowany do wielu nagród, w tym do Złotego Globu i Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny.
Oto kilka kluczowych wątków filmu:
Konflikt kulturowy i językowy: Margus i Ivo są Estończykami, a Ahmed i Aslan są Gruzinami i Abchazynami. Mają różne kultury i języki, co utrudnia im porozumienie się. Jednakże, w miarę upływu czasu, zaczynają się do siebie zbliżać i rozumieć.
Miłość do życia: Mimo wojny, Margus i Ivo kochają życie i chcą chronić rannych żołnierzy. Robią wszystko, co w ich mocy, aby zapewnić im opiekę i bezpieczeństwo.
Siła ludzkiego ducha: Mimo trudności, Margus i Ivo nie tracą nadziei. Wierzą, że wojna się skończy i że ludzie będą w stanie żyć w pokoju.
Mandarynki to poruszający i refleksyjny film, który zmusza do myślenia o tym, co jest ważne w życiu.
Mandarynki (2013) to gruzińsko-estoński dramat wojenny w reżyserii Zazy Uruszadze. Film opowiada o wojnie w Abchazji, kiedy jesienią 1992 dwaj plantatorzy mandarynek znajdują rannych żołnierzy walczących po przeciwnych stronach.
Akcja filmu rozgrywa się w Abchazji, regionie Kaukazu, który w 1992 roku był w stanie wojny między Gruzją a separatystami wspieranymi przez Rosję. Ivo (Lembit Ulfsak) i Margus (Elmo Nüganen) to dwaj Estończycy, którzy mieszkają w Abchazji i zajmują się uprawą mandarynek. W czasie wojny, kiedy większość mieszkańców uciekła, oni pozostali w swoich domach.
Pewnego dnia Ivo i Margus znajdują w swoim sadzie dwóch rannych żołnierzy. Jeden z nich to Gruzin, Ahmed (Giorgi Nakashidze), drugi to Abchaz, Nika (Mikheil Meskhi). Ivo i Margus postanawiają zaopiekować się rannymi, mimo że pochodzą z przeciwnych stron konfliktu.
Opieka nad rannymi wymaga od Ivo i Margusa wiele wysiłku i cierpliwości. Ahmed i Nika są w ciężkim stanie, a do tego nie mogą się ze sobą porozumieć, ponieważ mówią różnymi językami. Ivo i Margus muszą więc znaleźć sposób, aby się komunikować.
W miarę upływu czasu Ivo, Margus, Ahmed i Nika zaczynają się do siebie zbliżać. Otaczają się wzajemną troską i zrozumieniem. Zapominają o wojnie i różnicach kulturowych.
W pewnym momencie do domu Ivo i Margusa przybywa grupa żołnierzy. Są to Gruzini, którzy chcą zabić Nika. Ivo i Margus stają w jego obronie.
Ostatecznie Ivo, Margus, Ahmed i Nika udaje się uciec z Abchazji. Wyruszają w drogę do Estonii, gdzie będą mogli żyć w pokoju.
Mandarynki to film poruszający i pełny nadziei. Opowiada o tym, jak nawet w czasie wojny możliwe jest odnalezienie człowieczeństwa i porozumienia. Film został doceniony przez krytyków i widzów na całym świecie. Zdobył wiele nagród, m.in. Nagrodę Publiczności na Warszawskim Międzynarodowym Festiwalu Filmowym, Nagrodę Satelita za najlepszy film zagraniczny oraz nominację do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny.
Film jest zrealizowany w realistycznym stylu. Reżyser Zaza Urushadze ukazuje wojnę w Abchazji bez upiększania. Widzimy jej okrucieństwo i cierpienie, ale także ludzką solidarność i chęć przetrwania.
Kadrowanie i zdjęcia w filmie są bardzo estetyczne. Obrazy Abchazji są zachwycające. Film jest pełen pięknych widoków, takich jak sady mandarynek, góry i morze.
Mandarynki to film, który warto zobaczyć. To poruszająca i pełna nadziei opowieść o ludzkiej naturze i możliwościach przetrwania w najtrudniejszych okolicznościach.
Oto kilka dodatkowych informacji o filmie:
- Film został nakręcony w Gruzji i Estonii.
- W filmie wykorzystano naturalne światło.
- Film był kręcony w ciągu 25 dni.
- Dialogi w filmie są mieszanką języków gruzińskiego, abchaskiego i rosyjskiego.
Mandarynki to film, który zapada w pamięć. To poruszająca i pełna nadziei opowieść o ludzkiej naturze i możliwościach przetrwania.
